Spring naar de content

Waarom wij geen korte broekjes meer aan durven

We zaten op het terras en keken naar de blote benen van andere vrouwen. Ik in een lange broek, zij in een lange rok. We keken naar: vrouwen in hotpants, in korte broekjes en jurkjes. Naar hun benen dan.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

Die benen waren bij een enkeling perfect. Bij veel vrouwen waren die verre van perfect. Bijvoorbeeld op allerlei verschillende manieren iets te mollig. Of iets aan de te witte kant – het is pas mei. Of met spataderen. Of met van die stipjes van het ontharen. Of putjes.

“Ik draag mijn korte broekje alleen thuis en in de buurt van huis,” zei ik. “Ik draag het ook liever niet,” zei zij. Want wij vonden onze benen er niet geschikt voor.
Terwijl onze benen niet zoveel afwijken van de meeste benen in het park. Op het schoolplein zag ik afgelopen weken moeders met benen en armen en buiken die nog veel ronder of witter zijn dan die van mij, en zij dragen ook gewoon korte broekjes en rokjes en jurkjes terwijl ik het niet durf. Maar zij zijn ouder, dan is het anders denk ik.

Als we ouder zijn, durven we het ook
Misschien doe je zulke dingen alleen als je achttien bent (want dan heb je lak eraan, of je hebt perfecte benen) of als je veertig plus bent (want dan heb je opnieuw lak eraan en weet je heus wel dat je mooier was in alle jaren ervoor, maar kan het je niet genoeg meer schelen, en dan is het gewoon te warm voor een lange broek of een lange rok of panty).
“Als wij ouder zijn, durven we het misschien ook,” zei ik.
“Ja,” zei zij. “Dan maakt het ons ook niet meer uit. Dan dragen we vrolijke jurkjes en dan denken we met spijt terug aan deze tijd, met onze best mooie benen die we niet durfden te laten zien.”

Zo rond de dertig is het leven maar lastig. Je denkt met weemoed terug aan toen je nog jong en fris was (en naïef) en met dezelfde hoeveelheid verlangen naar de tijd dat het je niet meer gaat uitmaken. Ik verheug me op ouder worden. Ik verheug me erop dat dat verdomde mooi zijn een andere vorm krijgt. Ik wilde schrijven: er niet meer toe doet, maar dat is het natuurlijk niet, want sommige vrouwen worden prachtig oud. De New-Yorkse blogger Ari Seth Cohen plaatst foto’s van charmante, excentrieke oudere vrouwen van boven de zestig. Want: zij zijn niet meer bang, dus is hun stijl interessant. Het zijn vrouwen zoals je later ook wilt worden. Over twee weken is Cohen in Nederland voor een lezing over waarom je pas schoonheid bereikt ná veel ervaring, ‘through the experience of a life lived glamorously’.

Wat zou je opgeven voor een perfect lichaam?
Afgelopen weekend verscheen een interview met Tracey Emin op de site van The Guardian over ouder worden. Emin is een kunstenares (als u haar niet kent moet u haar googlen, ze maakt prachtige dingen) van wie het meeste werk gaat over seks en liefde en de eeuwige strijd daarmee. Aan The Guardian vertelt ze hoe het is om ouder te worden als vrouw. De jongere Tracey die altijd dronken werd en veel seks had, is veranderd zegt ze, de dierlijke lust is verdwenen door de menopauze. Nu gaat het om andere dingen. Emin: “Nu moet ik wakker worden.” Leren over astrologie en religie en boeken lezen, bedoelt ze. Als je hormonen stoppen met door je lijf te gieren, moet je je hersenen gaan gebruiken.

Daar tegenover staat het verhaal op de Huffington Post: uit een onderzoekje blijkt dat 82% van de vrouwen een enorme druk voelt in de zomer om goed in vorm te zijn voordat zij in bikini durft. En maar liefst 68% zou er een maand seks voor opgeven, voor die goede vorm. Ik misschien ook wel. Langer dan een maand! Terwijl ik zeker weet, dat als ik later terugkijk, als ik goed en wel zeventig ben, als ik me heb verdiept in astrologie en in een excentrieke jurk met hoed op door Amsterdam loop, dat ik dan pas weet hoe goed-genoeg mijn benen nu al zijn.