Spring naar de content

Is het gek dat je je vader voor jezelf wilt hebben?

Toen mijn ouders uit elkaar gingen kwam er een omgangsregeling. Mijn moeder was opgelucht, of ze deed net alsof, en mijn vader was verdrietig. Er hing altijd een typische sfeer bij hem thuis in die dagen. Hij is zo iemand bij wie je het als hij verdrietig is aan de andere kant van de straat ook nog kan voelen. Ik weet niet of hij goed wist wat hij met twee kleine kinderen aan moest – andere dagen zat hij graag in de kroeg.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

Maar hij wilde er graag wat van maken dus nam hij ons mee naar een museum, een theater of naar de bibliotheek waar onze interesse voor kunst geboren werd tussen Van Gogh en Roald Dahl. Urenlang dwalen tussen schilderijen of rondneuzen tussen oude boeken. Mijn broertje en ik zochten de boeken uit die hij thuis zou voorlezen en we gingen veel later naar bed dan kleine kinderen naar bed horen te gaan. Op sommige momenten herinner ik me duidelijk de geur van boeken die te vaak gelezen zijn en de eenzaamheid van die man.

Mijn vader is weggegaan bij mijn moeder toen ik een jaar of vijf was en heeft zijn geluk gezocht bij een nieuwe vrouw. Ergens was hij nooit helemaal bereikbaar, omdat hij tussen de drank en de nieuwe relatie door hardop fantaseerde over tropische eilanden en hoe gelukkig hij daar had kunnen worden als hij niet werd tegengehouden door die vrouwen en kinderen, door ons dus. Misschien is het precies daarom dat ik hem al zo lang ik me kan herinneren de beste man ter wereld vind, omdat hij er nooit helemaal voor mij was. Zijn onbereikbaarheid moedigde mijn verlangen naar hem aan. Ik weet niet of het normaal is dat je je vader voor jezelf wilt hebben, maar ik wou dat.

Behalve dat ik vaak het gevoel had dat hij liever ergens over de wereld zou zwerven dan thuiszitten met ons, en het feit dat hij altijd dronken was op al mijn verjaardagen, had ik toch niet kunnen vermoeden dat ik ingeruild zou worden. Dat gebeurde wel: een nieuw babymeisje droeg hij op handen precies op het moment dat ik een vrouw begon te worden en graag op handen gedragen had willen worden. Hij had een nieuw gezin gesticht. Toen heb ik de strijd om zijn eerste plaats opgegeven en ben ik naar mijn moeder verhuisd, zonder te stoppen van hem te houden. Ik ben verliefd geworden op andere mannen die nooit helemaal bereikbaar waren. Mijn vader heeft de man gecreëerd naar wie ik ging zoeken en hij is zelf de onevenaarbare versie. Ik heb veel mannen in mijn leven ontmoet die makkelijker, aardiger, knapper, succesvoller, stabieler, betrouwbaarder of gelukkiger waren dan mijn vader, maar toch kan er geen een tippen aan hem.

Het moet een last zijn op de schouders van een man op het moment dat hij een dochter krijgt – en een gemis voor mannen met alleen zonen. Op het moment dat een meisje geboren wordt, kun je er als vader van op aan dat haar liefde op jou is gebaseerd: alles waarin jij haar teleurstelt zal ze bij zich dragen, alles waar je goed in bent zal ze eren. Bij alles wat jij fout doet, zal ze zich voortaan veilig voelen. Bij ieder vriendje dat ze aan je voorstelt, wat ze meestal zo lang mogelijk uitstelt, is ze bang dat ze je teleurstelt.

Dit is een aangepaste versie van een hoofdstuk uit Slash/mama (2010)