Gewoon dokken, cultuurpatsers!
Wij gaan barre tijden tegemoet en het is verstandig je daarop voor te bereiden. De Nederlandsche Bank heeft de Nederlander aangeraden zo veel mogelijk te sparen en af te lossen. Mijn gevoel – maar niet mijn ervaring – zegt dat je altijd het tegenovergestelde moet van wat de meute van plan is. Warren Buffet noemt dat “anticyclisch investeren”, en die is niet voor niets één van de rijkste mannen ter wereld.
Maar dit terzijde.
Intussen gaat het reuze goed met de kunsthandel. De wereldeconomie mag in een recessie zijn, er worden aan de lopende band schilderijen verkocht tegen de allerhoogste prijzen. Even zo maar een lijstje van de afgelopen paar maanden:
- De Schreeuw van Munch – 90 miljoen euro.
- Peinture Etoile Blue van Miro – 29 miljoen euro.
- Femme assise van Picasso – 11 miljoen euro.
- Double Elvis van Warhol – 37 miljoen euro
- Sleeping Girl van Lichtenstein – 45 miljoen euro.
- Les Joueurs des Cartes van Cesanne – 15 miljoen euro.
- Oranje, rood, geel van Rotko – 67 miljoen euro.
- FC1 van Yves Klein – 28 miljoen euro.
- Brigitte Bardot van Andy Warhol – 4 miljoen euro.
Op nummer tien had ik, chauvinistisch als ik ben, graag een werk van Mondriaan gezet, maar zijn schilderij Oude Molen bij Oele bracht bij Christie’s slechts 115.000 euro op. Ik heb die Oelenaren nooit vertrouwd.
Een ander schilderij van Mondriaan, Boerderij met eikenbomen, ging zelfs terug naar de eigenaar omdat het minimumbedrag van een ton niet werd gehaald. Het is vroeg werk, zeker, maar Mondriaan zal toch niet op zijn retour zijn?
Maar dit terzijde.
Kunst verkoopt. Ach, als mijn grootvader nou tachtig jaar geleden zo’n Miró had gekocht, was ik nu miljonair geweest. Maar als we zo beginnen, kunnen mijn kinderen ook gaan klagen. Was ik in de jaren zestig maar even in New York naar The Factory gegaan, dan had ik een paar Warhols voor een schijntje kunnen kopen. Ik logeerde toen nota bene om de hoek!
Maar dit terzijde.
De vraag is natuurlijk: wie kunnen die prijzen betalen? Want denk niet dat het alleen om een paar miljardairs gaat. Dat hebben de veilingen van de Yves Saint Laurentcollectie (374 miljoen) en de Gunter Sachscollectie (52 miljoen) wel bewezen. Zelfs in Nederland blazen wij, op ons niveau, ons partijtje mee. Nooit is het bij het veilinghuis AAG zo druk geweest, als toen deze maand het restant van de Stuyvesantcollectie onder de hamer ging.
Dus ik zou zeggen: als al die kunstminnaars fluitend zo veel voor een schilderij kunnen neerleggen, laat ze dan ook eens over de brug komen voor de opera, het theater, het ballet en het Concertgebouw. Niet subsidiëren, maar gewoon dokken, cultuurpatsers!
Maar dit terzijde.
