Welkom in de spinroom
Erik van Bruggen en Kay van de Linde. De linkse rakker en de rechtse houwdegen. Ideologisch zijn we het regelmatig flink oneens. Maar zodra het over politieke campagnes gaat, vinden wij elkaar blindelings. Daar ligt onze passie, beiden geinspireerd door de Verenigde Staten, de bakermat van het politieke campagnevoeren en het mekka voor politieke junkies.
Wat ons betreft heeft politiek campagnevoeren minder met politiek en veel meer met communicatie te maken. De politieke campagne is in de eerste plaats een instrument: een relatief kortstondige onderbreking van het politieke bedrijf en de omschakeling naar een intensieve communicatie-inspanning met als doel kiezers aan je partij of persoon te binden.
Coalitiecultuur
We beschouwen het beiden als een vak. Een vak dat uitgevoerd dient te worden door professionals. Dat betekent per definitie dat politici ongeschikt zijn. Politiek bedrijven betekent immers compromissen sluiten, coalities vormen en vooral zoveel mogelijk water bij de wijn doen. Campagnevoeren betekent polariseren, je onderscheiden van je tegenstander, en duidelijke standpunten innemen. Anders valt er voor de burger immers weinig te kiezen.
Onze Nederlandse politieke cultuur maakt die omschakeling soms lastig. Wij leven in een coalitiecultuur, die veel politici moeilijk los kunnen laten gedurende de campagne. Na verkiezingsdag moet iedereen immers weer met elkaar om tafel om de volgende coalitie te smeden, en dan is het wel zo handig als de verhoudingen zo vlak na de campagne nog enigszins collegiaal zijn.
Ons advies: polariseer!
Maar zonder onderscheid is er geen campagne. Hoe beter een lijsttrekker zich kan onderscheiden van zijn of haar tegenstanders, hoe groter de kans dat een significant kiezerssegment zich aangetrokken zal voelen tot die partij. Het is dus een kwestie van kiezen of delen: of je kiest voor een complete omschakeling van het politieke bedrijf naar een professionele campagne waardoor je dit cruciale instrument optimaal kunt inzetten om kiezers te winnen, of je kiest voor een halfzachte benadering met één oog op de coalitieonderhandelingen waardoor je met één hand op de rug het strijdtoneel betreedt.
Ons advies, van links tot rechts, is te kiezen voor het eerste. Een politieke campagne is geen bijzaak. Het is een cruciaal onderdeel van ons democratische proces, namelijk dé periode dat politici terug gaan naar de kiezer om verantwoording af te leggen voor het verleden en de dialoog aan te gaan voor de plannen voor de toekomst. Het is geen politieke, maar een communicatieve opdracht om draagvlak te genereren bij de burger voor je visie voor het land.
Strategieën ontleed
En de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van september aanstaande gaan daadwerkelijk ergens over. Hoe komen we uit de crisis? Wat wordt onze rol binnen Europa? Hoe verdelen we de bezuinigingen evenredig over de bevolking? Wat gebeurt er met de pensioenen? Hoe schakelen we over op duurzame energie? Aan thema’s geen gebrek. Maar de hamvraag wordt: hoe vertalen de partijen deze en andere thema’s in hun campagnestrategieën?
Dat wordt de insteek van dit speciale HP/De Tijd-verkiezingsblog. Vanaf vandaag zullen de linkse rakker en de rechtse houwdegen de politieke campagnes van de diverse partijen kritisch volgen. Welke strategieën kiezen de verschillende partijen? Waarom hebben ze daarvoor gekozen? Welke tactieken gebruiken ze om hun boodschap op de agenda te zetten? Wat is de gedachte achter de spotjes, posters en soundbytes die ons de komende maanden om de oren zullen vliegen.
Want politiek gezien wordt dit een hete zomer.
————————
Volg HP/De Tijd ook op Twitter!
