Wanneer kunnen we eindelijk elegant door de regen?
Het is maar een klein dagelijks euvel, maar aangezien het maar blíjft regenen – en we blijven fietsen – lijkt het toch de moeite waard de vraag te stellen hoe we nou droog, prettig en toch een beetje stylish van a naar b komen tijdens een Hollandse bui.
Eerder voldeed een paraplu, maar sinds kort heb ik me gewaagd aan een poncho. Een knalgele. Hij doet prima dienst in het halfuurtje dat het mij kost om van huisdeur naar kantoordeur te komen. Tijdens een lichte regenbui dan. Mocht het gaan hozen, dan ben ik doorweekt. Toch waag ik me nog steeds niet aan een regenpak. Het is een soort pubertrauma, denk ik.
Daphne Deckers
Rond die leeftijd begint het regenpakgedoe namelijk. Daphne Deckers schreef er laatst nog over in de Telegraaf. Ook haar dochter weigert pertinent een regenoutfit, en gaat liever op school een uur voor de toiletten doorweekt in de rij staan om een andere broek aan te trekken, dan dat ze ook maar iets van regenbescherming gebruikt. Deckers doet net alsof dat nieuw is. Dat is het niet; zo’n ‘achterlijk regenpak’ weigeren pubers al jaren aan te trekken. Liever de hele dag soppend door de gangen, dan je beschermen tegen Hollandse buiigheid. Ik kan me de discussies erover met mijn ouders in ieder geval nog levendig herinneren.
Ben je de vijfentwintig gepasseerd dan beginnen de praktische kanten het stijlaspect te overheersen. Waar de puber op levensgevaarlijke wijze met een alle zicht blokkerende paraplu door het stadsverkeer zwenkt, zal een twintiger op een gegeven moment bedenken dat een doorzíchtige paraplu misschien net iets minder levensbedreigende situaties oplevert.
Vervolgens, nog iets verder in het leven, realiseert die twintiger zich dat fietsen met één hand aan het stuur, en dus aan de rem, hoe dan ook niet ideaal is. (Ik heb weleens een vriendin onverhoeds en op nare wijze op een motorkap zien klappen door die paraplu. De auto stond geparkeerd.) Misschien dan toch maar een poncho, jas of afgrijselijk pak?
Vijftig tinten grijs
Zelf ging ik kijken in de fietsenwinkel en trof daar een redelijk assortiment aan van zogeheten regenkleding. Jassen met stippen, poncho’s in vijftig tinten grijs en een soort trench coats met bijpassende hoedjes. Dit schijnt allemaal te kunnen. Zo lezen we althans op stylink.nl. Maar het is loeiduur; honderd euro is niks. Toch best veel voor een veredelde plastic zak.
Wat vond de Stylink-redacteur ‘imago en kleur’, die zelf digitaal naar een redelijke regenoplossing zocht? Felgekleurde Noorse jaren tachtig-jassen, luipaardprint en parelmoer straincoats en wat semi-hippe classic modellen. Weinig keus, vond ze. En dúúr. Dúúr. Voor zo’n jasje betaal je zó het drievoudige van wat de fietsenwinkel vraagt. Als puber moet je kiezen tussen stylish of droog, en als volwassene dus tussen geld in je zak of droog?
Persoonlijk heb ik niet meer dan twintig euro over voor een veredelde plastic zak die tien keer per jaar wat water moet afstoten en die om de haverklap zoek raakt. Toch maar weer naar de Hema dus..? Of wacht, er is nog een winkel die het lijkt te begrijpen: hipinderegen.nl heeft vrolijke regenjassen. Lange en korte. Dure en goedkope. En voor mij? Een retro regencape van 15,95 euro…
————————
Volg HP/De Tijd ook op Twitter!
