Wat zit er in de trukendoos van Henk Kamp?
Nog zes maanden hebben de pensioenfondsen om de opgelopen gaten dicht te lopen. Bij het overgrote deel is de dekkingsgraad – daarmee wordt uitgedrukt of en in welke mate ze in staat zijn hun verplichtingen in de toekomst na te komen – ver beneden peil. En de jongste berichtgeving duidt bepaald niet op betere vooruitzichten.
Bij 21 fondsen nam de dekkingsgraad sinds eind december 2011 verder af, 103 fondsen kregen begin 2012 al te horen dat ze, als de situatie bleef zoals hij is, in 2013 moeten korten op hun uitkeringen.
De dekkingsgraad hangt nauw samen met de aandelenbeurzen en de rente op goede leningen, meestal staatsobligaties. De meeste pensioenfondsen zijn al lang geleden grotendeels uit aandelen gestapt, hun belangen in staatsobligaties vergrotend.
Het rendement daarop is ronduit beroerd omdat de rente erop blijft dalen. Deze week leende de Nederlandse staat middellang tegen zelfs een negatieve rente: kocht u die obligaties, dan neemt u er op voorhand genoegen mee dat u geen rente krijgt en ook minder met dan uw hoofdsom als ze worden afgelost.
Het is best een bijzondere situatie dat we in Nederland een toezichthouder op pensioenen hebben bij De Nederlandsche Bank en een minister van Financiën en dat die beiden niet kunnen wat minister Henk Kamp nu wel kan. Hij werkte al aan een plan om de pensioenfondsen in 2014 in staat te stellen met een hogere rente te rekenen, fictief weliswaar maar in het verleden deden we dat ook steeds. Ergens heeft iemand bedacht dat die zogenaamde fictieve rekenrente van vier procent niet deugde en daarna stortte de boel in elkaar.
We gaan nu dus weer terug naar zo’n vier procent voor dat deel van de pensioenen dat pas over twintig jaar uitgekeerd hoeft te worden. Gevolg: de dekkingsgraad stijgt op slag met zes tot zeven procent. Da’s heel mooi, maar voor de meeste fondsen nog steeds niet genoeg.
Heel benieuwd welke kaarten Kamp nog meer in zijn mouw heeft.
