Asbestaffaire zorgt voor communicatiehel in Utrecht
Na de vondst van asbest in de wijk Kanaleneiland kunnen vragen gesteld worden over de kwaliteit van het bestuur in Utrecht. Bij twee eerdere crises wist het stadsbestuur het hoofd wel koel te houden. Zowel bij de Trapramp (2006) als de rellen in Ondiep (2007) werd er kordaat opgetreden.
Locoburgemeester Gilbert Isabella (PvdA) wist het zeker toen hij met de Telegraaf sprak: burgemeester Aleid Wolfsen (ook PvdA) hoefde niet terug te komen van vakantie. “De burgemeester heeft heel nadrukkelijk contact met mij gezocht of dat nodig is. Ik heb dat ook met het beleidsteam besproken. Hij heeft gevraagd of hij terug moest komen, maar we hebben hem gezegd dat we de zaak onder controle hebben. Dan is er geen toegevoegde waarde. Hij heeft wel dagelijks contact, maar hij kan van zijn vakantie blijven genieten.”
Falende PvdA-bestuurders
Een paar uur later werd bekend dat Wolfsen wel degelijk terugkeert. Daar komen speculaties van. Zowel wethouder Isabella als het beleidsteam vinden dat de aanwezigheid van de burgemeester niet vereist is, opeens moet hij toch overkomen. Is de situatie verergerd in Kanaleneiland? Niemand weet het. Het beeld beklijft: een twijfelende burgemeester en een wethouder die het overduidelijk ook allemaal niet meer weet. PvdA-voorzitter Hans Spekman en Diederik Samsom zullen het ongetwijfeld zuchtend aanzien. Falende PvdA-bestuurders zo vlak voor de verkiezingen, daar zit niemand op te wachten.
De trapramp en de rellen in Ondiep
Toen in augustus 2006 tijdens een openluchtconcert aan de Oudegracht een trap instortte was het gemeentebestuur gelijk in full swing. Wethouder Rinda den Besten (ook al PvdA) was toen locoburgemeester en had de touwtjes strak in handen. Het contact met de slachtoffers, de pers, de politie; alles liep op rolletjes. Crisiscommunicatie en -beheersing op zijn best. In maart 2007 braken er rellen uit in de wijk Ondiep nadat een bewoner was neergeschoten door een motoragent. Burgemeester Annie Brouwer (PvdA) grendelde de wijk af en wist de schade daardoor beperkt te houden. Ze was zichtbaar voor de bewoners in de wijk maar ook aanspreekbaar voor de pers.
En hoe is het nu?
Het Utrechtse stadhuis heeft er een potje van gemaakt. De politieagenten die een deel van Kanaleneiland moesten afsluiten bleken niet goed geïnstrueerd. Loco-burgemeester Isabella zegde afspraken met media af en bleef doodstil op zijn Twitteraccount. En berouw komt altijd na de zonde. Het is bizar dat de Utrechtse bestuurders geen lessen hebben getrokken uit het verleden. Het interview met Rinda den Besten over de trapramp van 2006 leest namelijk als een handleiding crisisbeheersing en -communicatie. Let vooral op punt 7, het is zelfs vet gemaakt: “Blijf communiceren.”
