Spring naar de content

Hoe Helena Wong ineens op de Spelen verscheen

Helena Wong was totaal geen partij voor haar tegenstanders bij het gewichtheffen voor vrouwen tot 53 kilogram. Maar dat gaf niet, zo vertelde de Singaporese zondag na de wedstrijd met tranen in haar ogen: “Ik hoop echt dat mijn deelname op zijn minst één of twee meisjes zal inspireren om het ook eens te proberen… We hebben een groot tekort aan vrouwelijke gewichtheffers. Eigenlijk ben ik de enige.”

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Edwin van Sas

De aanwezigheid van de 24-jarige op de Spelen is dan ook bijzonder. Wong is de eerste vrouwelijke gewichtheffer die ooit op de Olympische Spelen namens Singapore optrad. Gewichtheffen heeft sowieso een bijzondere plek in de Singaporese sporthistorie: het land haalde hiermee in 1960 zijn eerste Olympische (zilveren) medaille. Pas 48 jaar later, in 2008 in Bejing, zou er weer een medaille te vieren zijn voor het ministaatje, toen het vrouwentafeltennisteam zilver won.

Toeval
Helena Wong was altijd al sportminded. Als judoka representeerde ze haar katholieke meisjesschool Convent of the Holy Infant Jesus en als studente gaf ze haar studie bedrijfskunde op om sport science te gaan studeren aan de Engelse Loughborough University, waar ze vorig jaar haar bachelordiploma in ontvangst mocht nemen.

Maar haar carrière bestaat vooral uit toevalligheden. Zo begon ze met gewichtheffen in een Engelse universiteitsgym. Gewoon om fit te blijven en niet op die koude kamer in haar hostel te hoeven bivakkeren. Ze ontmoette oud-Olympisch gewichtheffer Thomas Yule en werd gegrepen door de sport. Op internet zocht ze naar trainingsschema’s en ze verslond boeken. In februari 2010 schreef ze zich in voor de Engelse gewichthefkampioenschappen, waarom ook niet. Daar ontmoette ze Cyril Martin, een coach van de Engelse bond. Die zag potentie en nam haar onder zijn hoede. En zo snel kon het gaan: nog in datzelfde jaar werd ze door het Singaporese Nationale Olympisch Comité geselecteerd om deel te nemen aan de Commonwealth Games – ongelofelijk vond ze het.

Zonder de nodige hulp en geluk zou Wong dan ook zeker niet op de Spelen zijn geweest. Zo kreeg ze in juni een ongebruikte ‘quota place’ van de internationale gewichtheffederatie voor deelname in Londen. Een anonieme sponsor betaalt al een jaar de kosten voor haar trainingen, want op de Singaporese bond hoeft ze niet te rekenen. Gewichtheffen valt qua financiering in de laagste categorie en krijgt evenveel geld als bijvoorbeeld de schaakbond: 65.000 euro per jaar. En zonder coulantie van het schoolbestuur en haar collega’s aan het Institute of Technical Education – Wong doceert daar inmiddels sportmanagement – zou het ook allemaal niet gelukt zijn.

Nog geen olympisch niveau
Maar ze stond er wel, op de Olympische Spelen, twee jaar nadat ze voor het eerst een gewicht omhoog bracht. En dat is in de uitslag ook wel te zien. Wong wist 61 kilo te trekken, waar de Moldavische Cristiana Iovu tot 99 kilo kwam. Bij het stoten kwam Wong tot een gewicht van 73 kilogram, terwijl de Kazachse Zoelfia Tsjinsjanlo maar liefst 131 kilo boven haar hoofd wist te torsen. Los van de drie deelnemers die gediskwalificeerd werden, eindigde ze op grote achterstand als laatste.

Het Olympisch niveau is er misschien nog niet, de Olympische gedachte overduidelijk wel. En Wong is ambitieus: ze is van plan weer naar Engeland te verhuizen om daar te gaan trainen, met als eerste doel de Commonwealth Games van 2014. Helena Wong is nog lang niet klaar.