Daar is-ie dan: de Franse transactietaks
Vandaag, 1 augustus 2012, is het Frankrijk dat als eerste Europese land dat er mee dreigde, de daad bij het woord voegt. Wie vanaf nu in aandelen van beursgenoteerde ondernemingen handelt waarvan het hoofdkantoor in Frankrijk staat en de beurswaarde méér dan een miljard euro bedraagt, is er gloeiend bij.
Deze Franse transactietaks is niet een beetje dom, hij is heel erg dom – en dan hoef ik me niet erover uit te spreken of zo’n belasting maatschappelijk interessant is. In het Franse geval werd de wet rond de recente Franse verkiezingen als de sodeju in elkaar geknutseld, en passant werd hij ten opzichte van de voornemens ook nog eens verdubbeld: van 0,1 naar 0,2 procent. Dat schiet lekker op en het volk smult ervan. Eindelijk worden die smerige kapitalisten – om niet te zeggen speculanten – eens flink geraakt waar het het meest pijn doet. In de portemonnee.
Ik durf wel nu al aan de effectiviteit te twijfelen. Zoals de wet nu werkt, lachen speculanten zich rot.
Om te beginnen wordt de belasting naar de stand van een hele beursdag gerekend. Stel, ik koop ‘s ochtends tienduizend aandelen Air France-KLM, maak daar tijdens de dag een leuk winstje op en verkoop het spul net voor half zes in de middag als de beurs sluit. Dan eindig ik de dag zoals ik hem begon: met geen enkel aandeel Air France. In dat geval ben ik geen belasting verschuldigd. Wat ik hierboven beschrijf is precies wat daghandelaren in de regel doen. Het zijn speculanten die de dag altijd met een lege portefeuille in- én uitgaan.
Toch zijn dat niet de speculanten die politici willen aanpakken. Echt grote jongens die speculeren bezitten niet zo snel een aandeel. Ik hoor daar niet bij – bij die echt grote jongens – maar ik beleg wel ongeveer op hun manier. Dat betekent dat ik uitsluitend beleg in derivaten: opties, futures, sprinters, turbo’s die wel steeds een aandeel als referentie hebben en meebewegen – maar dan met een flinke hefboom – met de koers van dat aandeel. Maar dat aandeel zelf hoef ik niet te bezitten om van koersbewegingen te profiteren.
En laten de makers van die Franse wet nu niet alleen de daghandelaren zijn vergeten maar ook de beleggers in derivaten. Als ik in plaats van aandelen Air France-KLM opties, sprinters of turbo’s op Air Franc -KLM koop, dan betaal ik geen transactietaks.
Politiek schijnt een mooi vak te zijn. Maar met zo’n aanpak zal het vertrouwen er in niet snel toenemen.
