Spring naar de content

Bent u ook zo slecht in niets doen?

Kunt u goed niks doen? Ik niet. Ik denk wel vaak dat ik het kan en vooral dat ik er enorme behoefte aan heb, en begin er dan ook vol goede moed aan als de vakantie is aangebroken.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

In eerste instantie is vakantie ‘gelukkig’ nog stressvol: omdat je de koffers moet inpakken, routes uitprinten en het oplaadsnoer van de digitale camera kwijt bent. De kat moet naar haar logeeradres en de kinderen willen hun hele ridderuitrusting meenemen, dus daarover moet nog een discussie worden gevoerd (de ridderuitrusting ging uiteindelijk mee).

Dit alles neemt een paar dagen in beslag, en ondertussen zit werk nog in je hoofd en in je mailaccount: of je nog even snel dit en dat kunt afmaken/opzoeken/doorbellen. In het hotel in de Duitse stad waar we een tussenstop maakten, beantwoordde ik de laatste werkmail. Daarna besloot ik werk voor de komende twee weken te laten voor wat het is. En: Facebook, Twitter en de Nederlandse nieuwssites te laten voor wat ze zijn. Je wilt in een ander land toch een beetje het gevoel hebben dat je in een ander land bent (wat veel zelfdiscipline vraagt in tijden waarin ook in buitenland gratis wi-fi in overvloed is).

Niets doen is hip
De afgelopen jaren heb ik honderden boeken voorbij zien komen over niets doen, en artikelen gelezen en zelf geschreven in allerlei bladen: van Flow tot Psychologie Magazine en Margriet. Dat het goed voor je is om te ontspannen/te lanterfanten/niets te doen/in het ‘nu’ te leven. Nietsdoen is al jaren in. De bekende psycholoog met de onuitsprekelijke naam Csikszentmihalyi schreef in Creativity (1998) al dat vervelen uiteindelijk je creativiteit en productiviteit bevordert.

Maar hoe doe je het?
Tijdens vakanties zijn er natuurlijk nog dingen te doen. Zoals: de kinderen zoet houden, nadenken over het avondeten, de kortste weg naar het strand zoeken. Met de auto naar de garage omdat er lichtjes knipperen die niet horen te knipperen. Maar verder was onze vakantie eigenlijk uitermate ontspannen, en had ik dus behalve een paar boeken lezen werkelijk niet zo veel te doen. Een groot vlak met niets strekte zich voor mij uit. Ongemakkelijk van de gedachte aan zoveel niets heb ik me met alle macht nog wat zorgen gemaakt over ditjes en datjes.

Ik weet niet hoe andere mensen het zo gemakkelijk af lijkt te gaan: hoe doe je in godsnaam niets? Ik wilde per se dat het me zou lukken, dus legde ik expres af en toe mijn boek weg en probeerde ik hardnekkig het niets uit. In een interview in Volkskrant deze zaterdag zei Femke Halsema dat ze de stilte en het niets doen helemaal kwijt was geraakt in de politiek, en daar langzamerhand weer aan heeft moeten wennen. De haast vergeten lukt niemand van de ene op de andere dag. Ik denk dat de meesten van ons het misschien wel voorgoed zijn verleerd.

Gefaald als koe
Ik moet eerlijk toegeven dat ik na een paar dagen mijn Facebook ging missen en stiekem een avond achter de computer kroop. Ik merkte ook dat ik uren óver had in een dag, en vroeg me af wat een mens dan normaal gesproken doet in het dagelijkse leven waardoor het altijd zo vol lijkt.

En ja, ik begon me ook te vervelen.

Op het mooiste stukje land waar we zijn geweest, met aan alle kanten felblauwe zee rond groene heuvelachtige weiden, stonden koeien. Zij moesten wel het fijnste leven hebben ter wereld, op deze stille plek, met zon en water, het meest verse groen en als enige taak de hele dag een beetje grazen. Ik benijdde ze een ogenblik. Maar ik kwam er op terug. Wat ontzettend saai zou het zijn om zo weinig om handen te hebben. Ik kan het ze niet nadoen, weet ik nu. Ik zou falen als koe.