Laten we Aanstelleritis maar niet meer vergoeden
Als artsen voortaan minder snel of automatisch bij allerlei medische klachten röntgenfoto’s, echo’s en CT-scans zouden doen, dan zou er in de zorg voor miljarden euro’s bespaard kunnen worden. Stelt oud-minister Ab Klink vrijdag in een rapport.
Maar zouden patiënten ook niet een stevige bijdrage kunnen leveren?
Neem patiënt-Van Deijl! Onlangs voelde hij wat steekjes op zijn borst, dus wat doet een hypochonder als hij: googelen. Hij raadpleegde verschillende bronnen, maar die stelden hem niet gerust. Weliswaar had hij geen uitvalspijnen naar de linkerarm of naar zijn kaken, maar met zijn bijna 55 lentes wilde hij toch geen risico nemen en maakte hij een afspraak bij de huisarts. Die bevoelde hem eens, klopte en tikte hier en daar, vroeg goed door over de precieze aard van de klachten en stelde toen vast dat het niks verontrustends kon zijn. Nog even vroeg Van Deijl of er misschien niet toch ergens een fotootje genomen kon worden of desnoods zijn bloeddruk gemeten, maar de arts hield vol dat hem dat niet nodig was.
Van Deijl dacht aan een familielid die met zo’n antwoord beslist geen genoegen zou nemen en zo ongeveer zou eisen dat er een cardioloog bijgehaald moest worden. Maar toen deed de patiënt iets waarvan hij zelf later nog een beetje beduusd was: hij geloofde de arts en liet het er verder bijzitten.
De steekjes doen zich nu en dan nog voor, maar op die momenten spreekt hij zichzelf toe: ‘de arts zei dat het niets verontrustends was en hij kan en zal het wel weten, dus maak je niet druk’.
In het geval van deze patiënt zijn de zorgkosten beperkt gebleven tot een eenmalig huisartsenbezoek, maar er zijn ook mensen die erop staan dat ze in een vervolgtraject komen. En dan gaat de teller lopen. Ik keur dat niet af, want het is begrijpelijk dat je je zorgen maakt, maar ik stel daar tegenover dat het ook geen enkel kwaad kan om eens te vertrouwen op de deskundigheid van een huisarts, om er misschien eens een keer vanuit te gaan dat een menselijk lichaam af en toe een oneffenheidje kan vertonen dat niet meteen kanker is of een naderende hartaanval. Er zullen altijd vage, onduidelijke klachten zijn waartegen je weinig kunt uitrichten en waarmee je maar het beste gewoon te leven hebt. Tenslotte kan het ook helemaal geen kwaad je eens te realiseren dat de mens niet het eeuwige leven heeft, dat hij een uiterst kwetsbaar, nietig wezentje is en blijft.
De kosten in de gezondheidszorg rijzen de pan uit. In dit tempo dreigt de zorg over een aantal jaren onbetaalbaar te worden en dient zich een crisis aan die volgens Ab Klink vergelijkbaar is met de huidige financiële crisis. Om de kosten te beteugelen, opperde het College voor zorgverzekeringen onlangs voor het niet meer vergoeden van zeer kostbare behandelingen voor zeldzame ziektes. Erg kansrijk is dat advies niet, want heeft alom verbazing en verontwaardiging opgeleverd.
Misschien dat dat College een alternatief advies kan indienen dat bepaalt dat de kosten van de talrijke patiënten met de aandoening A., wat staat voor Aanstelleritis, voortaan niet meer worden vergoed. Moet u eens opletten hoeveel miljarden dat ineens scheelt.
