Spring naar de content

Het Nieuws van Jack: Alexander Büttner naar Manchester United

De uitzending van Studio Sport was zondagavond bijna afgelopen toen Jack van Gelder in een luchtig (doch gedekt) outfitje de studiovloer optrippelde om ons lekker te maken voor wat er later die avond in zijn voetbalpraatshow Studio Voetbal allemaal besproken zou gaan worden.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Jack zag eruit zoals hij er al twintig jaar onafgebroken uitziet: goudbruin als een perfect gebakken patatje, zacht glimmend als een opgepoetst dressoir van kersenhout en met de ingehouden pret van de man die de zorgvuldig geplande verrassing voor zijn vrouw (één nacht-met-alles-erop-en-eraan in Hotel ‘De Baldadige Koster’ in Drunen) maar ternauwernood voor zich kan houden. Het moet heerlijk zijn om Jack van Gelder te zijn, om voor een camera te staan en op meer dan een miljoen mensen je pijltjes van puur plezier af te kunnen schieten.

Tom Egbers – die in tegenstelling tot Jack tot het einde der tijden PEC Zwolle – NAC aan zal kondigen, waarschijnlijk als onderdeel van een of andere Vreselijke Werkstraf, maar daarbij dan weer het voordeel heeft dat hij een jaar of vijftien geleden gestopt is met ouder worden – deed een eerbiedwaardig stapje opzij voor Jack.

Daar kwam het nieuws.

O nee, eerst nog de gasten.

Dat waren Die, Die, Die en ook nog Die.

En er was nieuws.

O ja, zei Tom, is er nieuws?

Jaháá, zei Jack, op de veelbelovende toon van de gids in het Kaneelmuseum die zijn gehoor ieder moment het geheim van kaneel in stokvorm kan gaan onthullen.

Er kwam een jongen in beeld. Een jongen met een Vitesse-shirt en wat tatoeages op zijn linkerarm.

Dat was Alexander Büttner, zei Jack.

Precies, dacht ik. Alexander Büttner. Dat was ‘m. Linksback bij Vitesse, bekendheid vergaard met een handvol Neeskensiaanse penalty’s (zonder te kijken zo hard mogelijk) en een korte oefenstage bij een Nederlands Elftal toen de linksbacks daar omvielen als Griekse beursspeculanten. Deze zomer werd Büttner pas écht bekend, toen hij een arbitragezaak tegen zijn club Vitesse aanspande om een overgang naar een club uit Engeland te bewerkstelligen.

Anderhalve week geleden diende de arbitragezaak. Alle Nederlandse media deden er geroutineerd verslag van, een alledaags arbitragezaakje. Regionale media Omroep Gelderland en De Gelderlander maakten er vanzelfsprekend meer werk van en reconstrueerden de zitting.

Büttner zocht een andere uitdaging. Dat had hij in de media al aangegeven. En Vitesse blokkeerde de zaak bewust. Hij had niet eens kleding gekregen. En geen rugnummer. Nou ja, rugnummer 50. Geen écht nummer. Kort samengevat: Büttner had helemaal niks gekregen. Op de selectiefoto was ook al geen plaats. Terwijl hij vorig jaar nog speler van het jaar was.

Vitesse had contact met clubs en Alexander had contact met clubs, maar dat waren nooit dezelfde. Bij sommige clubs had Büttner geen goed gevoel. Vitesse wel. En andersom.

Er was sprake van provisie voor Büttner senior. Büttner senior zou zes ton krijgen. Dat was afgesproken. Maar Vitesse vond dat toch wat veel van het goede en bood 2,5. Dat vond Büttner weer wat weinig. Het was tenslotte afgesproken.

En er was die legendarische uitspraak, die Büttner toeschreef aan technisch directeur Ted van Leeuwen. Iets over Russen en dat het beter was om niet met ze te ‘fucken’. Misschien was het niet dreigend bedoeld, maar dat kwam dan niet helemaal goed over.

Jack van Gelder nam nog een laatste aanloopje, een schoonspringer die nog een keertje extra afzet op de uiterste punt van de plank.

‘Er waren clubs voor hem in de markt, meerdere clubs.’

En toen maakte Jack van Gelder een driedubbele schroef met een contradraai en een tegenwaartse salto.

‘En hij gaat naar Manchester United!’

Tom Egbers keek verbijsterd, hij deed voor hoe wij thuis geacht werden te kijken.

En we deden hem na. We keken verbijsterd.

En terwijl Jack de studiovloer verliet, lichtvoetig als een linksbuiten van achttien, opgelucht dat het nieuws ter grootte van het besluit tot algehele wereldvrede van zijn schouders was, gelukkig dat hij zijn blijde tijding van de geboorte van een nieuwe legende nu eindelijk had kunnen delen, bleef de kijker achter met Tom Egbers en de banaliteit van de actualiteit op de Nederlandse voetbalvelden.

Iets met een scheidsrechter en een beslissing die toch geen beslissing was.

Big deal.

Zonder dat wij het doorhadden had Alexander Büttner zich een weg naar Manchester United gefuckt. We zouden er later die avond in Studio Voetbal vast álles over horen.