Spring naar de content

Nederland op de Chinese ladio

In het radioprogramma Met het oog op morgen werd zondagavond de situatie in Somalië besproken. Presentator John Jansen van Galen had twee experts aan de lijn: een Nederlandse journalist die in Oeganda gelegerd was (slechts drieduizend kilometer verwijderd ) en een Afrika-expert van de Universiteit van Leiden, die ook niet het vermoeden wekte dat hij ooit over de grens geweest was. Ik vroeg me plots af hoe elders in de wereld de situatie in Nederland besproken zou worden. In China bijvoorbeeld.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Poorthuis

Luisteraars, aan de lijn hebben we Lu Wang, onze Europa-correspondent in Madrid en Hangwi Lu, Nederlanddeskundige aan de universiteit van Guangzhou.

Wang, even voor onze luisteraars, Nederland?

“Zestien miljoen inwoners, drie miljoen minder van Peking dus, oppervlakte: de helft van Peking. Geboortegrond van Bettine Vliesekoop en Johan Cluyff. Mensen lopen merendeels op klompen, nationaal gerecht: tulpenbollen, babi pangang, kloketten en mayonaise.”

Okee, duidelijk. En nu hebben ze verkiezingen, Lu?

“Nou ja, het zijn ongeveer de zesde verkiezingen in tien jaar, hoor. De laatste regering zat anderhalf jaar. Dat is wel de gemiddelde duur, daar.”

Zo, onrustig landje. Revolutie, oorlog, hongersnood, wat is het dat de situatie zo onbestuurbaar maakt, Wang?

“Niks bijzonders hoor. De kabinetten vallen gewoon steeds uit elkaar door interne ruzies. Opvliegend volkje, die Hollanders.”

Wat was het laatste conflict, Lu?

“Dat is het grappige van dat land. Dat is iedereen zo weer vergeten. Het kan iets met bezuinigingen zijn, maar net zo goed een ruzie om kapperstarieven zijn geweest.”

En nu verkiezingen voor ?

“Dat noemen ze een parlement daar.”

Hoeveel partijen doen er mee?

“22!”

Haha, zo. En die hebben allemaal partijcongressen?

“Ja, alle 22. Maar daar moet je je niet te veel bij voorstellen hoor. In feite zijn slechts 350.000 van de zestien miljoen Nederlanders lid van de partij, eh, een partij natuurlijk. En die congressen duren maar een dagdeel. Dan gaat iedereen met elkaar op de foto en dat was het dan weer.”

Oké, en die 350.000 mensen stemmen dan voor de nieuwe regering, Lu?

“Nee, iedereen in Nederland mag stemmen, tenminste als ze achttien zijn geweest. Maar meestal komt maar de helft van de Nederlanders opdagen voor verkiezingen. Ze hebben er een beetje genoeg van, lijkt het.”

Er is geen quotum of zo, die een te lage opkomst ongeldig maakt?

“Nee, hoor. Telkens als de verkiezingen geweest zijn gaan de Nederlanders weer netjes een regering maken, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.”

Oké Wang, dat nog even: twaalf partijen in het parlement, en die kiezen dan een regering?

“Nee nee, ze hebben een koningin, en die gaat, wat ze daar noemen, een kabinetje formeren. Dat duurt een paar maanden, dan gaat iedereen met elkaar op de foto en dan komt er binnen het jaar weer een crisis. En dan begint alles weer opnieuw.”

Even terug naar, eh, een koningin, Wang? Hebben ze die eerst gekozen?

“Nee, die zit er al vierhonderd jaar.”

En die is dus feitelijk de baas van de regering?

“Nee, en ja. Weet je, dat weet eigenlijk niemand daar in Nederland.”

Oké, laatste vraag: Wu: de grootste kanshebber volgens jou om die verkiezingen te winnen?

“Eh, een veilingmeester uit Leiden.”

Lu?

“Ik gok op een onderwijzer uit Boxmeer.”

Oké, Lu, Wang dank jullie hartelijk. Ik moet nu overgeven aan collega Tsu, die ons een reportage brengt over de overstromingen ten zuiden van Qiangzinan. Tsu, twintig miljoen mensen geëvacueerd daar, zijn de laatste berichten. Nog belangwekkende ontwikkelingen…

/Haagsche Post is een rubriek van notities, geruchten en onbewezen theorieën uit de residentie.