Spring naar de content

Hallo baby, dág emancipatie

Jullie krijgen sámen een baby en jullie gaan er sámen voor zorgen; voor een kindje geldt immers dezelfde 50/50-verdeling die jullie als jong stel hanteren voor het huishouden en voor het werk, toch? Nee dus.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Karen Geurtsen

Vrouwen zijn soms net mannen, schreef mijn collega eerder deze week op deze site. Maar soms ook helemaal niet. Als het op de zorg voor baby’s aankomt bijvoorbeeld. Moeders maken namelijk de wereld van de baby, aldus Beatrijs Smulders, directeur van het Geboortecentrum Amsterdam. Tot een jaar na hun geboorte zijn kindjes totaal afhankelijk van hun moeder, volgens haar. De vader staat daar omheen.

Ik vond Smulders nogal ongeëmancipeerd: een vader kan toch net zo goed voor een baby zorgen? Nu pas begrijp ik dat dat gewoon niet zo is.

Broedmachine
Allereerst is er de zwangerschap. Jullie willen samen een kind; je partner misschien nog wel meer dan jij. Toch is het de vrouw die negen maanden lang de broedmachine mag zijn. Daarvoor gaat het sociale leven op een laag pitje en moet de werkdruk soms wat aangepast worden, maar zo bouwt de moeder wel vast een band op met het leventje dat in haar groeit. Iets wat de vader niet kan.

Hier loopt het eigenlijk al mis met de 50/50, maar ach, denk je nog, dat komt later wel goed. Jullie gaan immers allebei minder werken als de baby er eenmaal is, en dan heeft pappa genoeg tijd om junior te leren kennen.

Nachtelijke escapades
Dat valt echter tegen want, tja, een jonge moeder zit sowieso drie maanden helemaal alleen thuis met de zorg voor de zuigeling. Zij moet immers herstellen van de bevalling die gelijk staat aan een zware operatie. De bevalling die bovendien allemaal hormonen bij haar losmaakt. De kersverse vader heeft dat allemaal niet. Die kan – en moet helaas – gelijk hormoonloos weer aan het werk.

En ach, omdat pappa overdag op kantoor zit en dus wel een beetje fit moet zijn, neemt mamma ook de nachten – en dus eigenlijk de volledige zorg voor de baby op een paar uur in de avond na – maar voor haar rekening. Zij is toch vrij en kan overdag bijslapen. Bovendien kan alleen zij de voeding doen; waarom dan de man ook vragen om diep in de nacht op te staan? En zo wordt de band tussen de baby en de moeder alleen maar sterker.

Lekkende tieten
Dan is er nog de voeding waardoor je als moeder sowieso zes maanden – althans, zolang wil het consultatiebureau graag dat je je kind zoogt – met beide borsten aan de baby vastzit. Niet zelden nemen vrouwen na hun verlof nog extra vrij om te kunnen blijven voeden. Dan hoeft de baby nog niet zo snel naar de opvang en hoeft mamma zich met die potentiële lektieten niet ongemakkelijk te voelen tussen collega’s .
Een euvel dat de vader, wederom, niet kent. Hij kán trouwens niet eens extra vakantiedagen opnemen, al zou hij het willen, die heeft hij namelijk al opgemaakt om na de geboorte een paar weken thuis te kunnen zijn.

Smulders heeft gelijk: hoe geëmancipeerd we ook mogen zijn, als het op baby’s aankomt, zal het nooit 50/50 worden.