Een (te) sterk staaltje zelfplagiaat
Een Duitse historicus vertelde mij onlangs het volgende verhaal.
Niet lang geleden kreeg zijn instituut het verzoek van de Duitse regering om een aantal Chinese studenten onder te brengen in het kader van een uitwisselingsprogramma. De historicus antwoordde dat hij daartoe zeker bereid was, maar dat hij eerst een werkstuk van de Chinese studenten wilde ontvangen, opdat hij hun kwaliteit kon beoordelen. Na enige tijd kwamen de werkstukken binnen. Voor de aardigheid liet de historicus de plagiaatscan erover heen gaan en tot zijn schrik bemerkte hij dat grote delen waren overgeschreven. Al of niet met behulp van Wikipedia. De historicus meldde dat hij de studenten helaas geen welkom wilde heten.
Maar dat ging zo maar niet.
Spoedig kwam de historicus onder druk te staan van zijn eigen regering. Hij moest niet zo gevoelig zijn. In China was dat heel gewoon, wat wel bleek uit het feit dat alle Chinese studenten het hadden gedaan. In Peking hadden ze ook verbaasd op gekeken van de klacht. Bovendien was het niet verstandig de onderlinge betrekkingen tussen de landen op het spel zetten. Duitse studenten stonden op hun beurt al te trappelen om naar China te gaan.
Hoe het is afgelopen, weet ik niet. Zulke kwesties kunnen een lange en taaie geschiedenis krijgen, of verdwijnen ineens onder het tapijt. Maar één ding is duidelijk: niet door iedereen wordt even zwaar aan plagiaat getild. Het lijkt een doodzonde, tot het een keer slecht uitkomt.
Maar het omgekeerde zou ook voorkomen, zoals mij bleek uit een stukje op Welingelichte Kringen, waar ze het weer hadden overgeschreven uit de Huffington Post. Op mijn beurt zal ik het ook weer overschrijven. Dit staat op Welingelichte Kringen:
The Wisdom Truth Fortitude (WTF) Academy (Wijsheid, Waarheid en Dapperheid Academie) is de beste Amerikaanse elite ‘pre-school’. Voor een jaarlijks collegegeld van 57.000 dollar, kun je je 3-jarig wonderkind inschrijven bij de WTF Academy, tenminste als de kleine voor het toelatingsexamen slaagt. Volgens de WTF leveren ze de kleine genieën 2 jaar later af met cognitieve vermogens die vergelijkbaar zijn met die van middelbare scholieren.
Aan de prille schoolloopbaan van de 4-jarige WTF-student Axel Foley kwam echter een abrupt einde. Hij werd van school gestuurd wegens plagiaat. De rector nam dit besluit nadat de plagiaat-commissie Axels werk beoordeelde. Daaruit bleek o.a. dat Axel stukken van een essay dat hij op 3-jarige leeftijd had geschreven opnieuw gebruikt had. Het meest flagrante geval van plagiaat werd echter ontdekt door de docent van de ‘Inleiding tot de Postmoderne Analyse’, die een kort verhaal van Axel corrigeerde. Het viel haar op dat Axel de zin gebruikte: ‘Je bent gemaakt van kartonnen dozen, jij moet een verhaal te vertellen hebben.’ Ze wist dat ze deze zin eerder had gehoord, maar wist niet meer waar. Toen ze de standaard anti-plagiaat video toonde aan een nieuwe klas, wist ze wat Axel had gedaan: hij had de laatste regel van die video voor zijn verhaal gebruikt!
Wat had Axel daar tegen in te brengen? ‘Als je dingen kopieert van één auteur is het plagiaat, maar als je dingen kopieert van twee auteurs is het research.’
Mooi, hè.
Maar als je doorlinkt naar de Huffington Post lees je dat de lerares, die Axel onderwijst in de Postmoderne Analyse, luistert naar de naam: ms. Derrida.
Ja, dag!
Toevallig net de naam van postmoderne filosoof Jacques Derrida, meester van de onbegrijpelijkheden. En Axel Foley is trouwens de naam van komiek Eddy Murphy in zijn rol als Beverly Hills Cop. En die academie van Wijsheid, Waarheid en Dapperheid bestaat niet.
Daarom beoordelen wij het bovenstaande bericht als onwaar. Een canard.
