De bangmakerij van de Republikeinen
Ik wil mijn dank betuigen aan Rob Portman, de Republikeinse senator uit Ohio, omdat hij ons weer eens wat anders voorschotelde dan al dat gelieg in Tampa, vorige maand: namelijk een staaltje goede ouderwetse slechte macro-economie.
In zijn toespraak op de Republikeinse Nationale Conventie leverde Portman kritiek op de regering-Obama omdat die zich niet harder opstelde tegenover China. Nou heb ik daar ook over geklaagd, maar Portman kwam met een compleet verkeerde verklaring. Hij beweerde dat Obama zo soft was tegen China omdat “hij zich niet zo’n hoge staatsschuld zou kunnen permitteren als de Chinezen onze obligaties niet kochten en ons zo financierden”. Nou goed, laten we dan eens de vraag stellen: hoeveel buitenlandse financiering heeft de VS in zijn geheel nodig ?
Het antwoord is dat je daar een berekening op kunt loslaten, waarbij de instroom van kapitaal gelijk staat aan het verschil tussen import en export; een grove schatting van de handelsbalans, waarbij investeringen worden inbegrepen.
En wat is er nu onder Obama gebeurd met dat verschil tussen de import en exportcijfers afgezet tegen het Bruto Nationaal Product? Nou, dat is in gunstig opzicht veranderd, en niet zo’n beetje ook. Die data komen van het Bureau of Economic Analysis.
Dit betekent dat we veel minder uit het buitenland lenen. Waarom is dan de staatsschuld zo gegroeid? Het antwoord ligt in het feit dat de privé-sector zijn schulden aflost omdat ze met overschotten zitten, aangezien de consument probeert zijn schulden zo laag mogelijk te houden en bedrijven niet bereid zijn te investeren vanwege de kleine vraag. Het overheidstekort compenseert deze trend maar gedeeltelijk, en dus lenen we minder in het buitenland, niet meer.
Maar wat zou er gebeuren als de privé-sector zou stoppen met afbetalen? Dan zouden we een sterk economisch herstel zien, en dat zou onder andere weer zorgen voor een lagere staatsschuld. Het is wel zo, dat het hebben van een hoge staatsschuld op dit moment geen slechte zaak is, omdat het de economie ondersteunt terwijl de privé-sector in balans komt.
Wie financiert dan nu het overheidstekort in de VS echt? De privé-sector. We hebben helemaal geen Chinezen nodig om onze obligaties te kopen; het is eerder zo dat wij de macht in handen hebben aangezien wij niet op hun geld zitten te wachten en zij een boel te verliezen hebben. Eigenlijk willen we helemaal niet dat ze onze aandelen kopen; we kunnen beter een zwakkere dollar hebben (de Japanners begrijpen dat, trouwens).
Om Portman niet al te zwart te maken: er zijn heel veel mensen die dit alles niet begrijpen, zelfs na al die jaren nog. Echt, het laatste waar we over wakker hoeven te liggen is of de Chinezen onze obligaties wel willen!
