Hoe voed ik een gelukkig kind op?
‘Het Nederlandse kind is het gelukkigste ter wereld,’ stelt Volkskrant-columnist Aleid Truijens in haar nieuwste bundel Opvoeden!. ‘Dus wij ouders moeten toch iets heel goed doen, al maken we fouten’.
Truijens heeft veel geschreven over ouderschap en opvoeding, en vaak hekelt zij de aanstellerij, de hysterie en de nepperij van ouders, leerkrachten en andere opvoedkundige deskundigen. Dat doet zij opnieuw in de zes essays in haar boek waarvan je na lezing wel eens het gevoel bekruipt of er nog wel normale kinderen en ouders bestaan.
Truijens behandelt een aantal vragen en dilemma’s dat zeer herkenbaar is: overladen we onze kinderen met aandacht en bezorgdheid, of kan het nooit genoeg zijn? Durven ouders nog wel grenzen te stellen? Stellen we onze kinderen niet bloot aan te veel prikkels, eisen we niet teveel, leggen we de lat niet te hoog of onderschatten we juist hun talenten? Kortom, durven we eigenlijk nog wel op te voeden?
Het aardigste essay gaat over zogeheten labelkinderen, waarin zij onder meer vragen stelt bij de diagnose ADHD, die vaak wel erg snel en gemakkelijk gesteld wordt. Zelfs is het de vraag of de aandoening feitelijk wel bestaat.
Het sympathieke van haar betogen is dat Truijens peurt uit eigen ervaringen, en niet schroomt haar eigen eigenaardigheidjes als ouder te benoemen. Daarmee stelt zij zich niet boven de lezer maar verkeert ze met hem op gelijke voet. Betuttelend wordt zij daardoor nooit. Maar af en toe grijpt ze in als er te veel malligheid ontstaat, zoals in het geval van ene Stan de Stuntman die een cursus ‘vallen’ geeft voor kinderen die bang zouden zijn om te vallen en daardoor niet meer buiten komen.
Opvoeden! is een zeer troostrijk boek, want Truijens erkent dat opvoeden hondsmoeilijk is. Het is een kwestie van behoedzaam manoeuvreren tussen te veel en te weinig aandacht, loslaten en liefdevol vasthouden, overbezorgdheid en terechte alertheid, oprechtheid en schijnheiligheid en tussen gezond verstand en onderbuikgevoel.
Hondsmoeilijk dus, maar tegelijk is opvoeden volgens Truijens doodgewoon en alledaags. Vele generaties gingen ons voor. Meestal ging dat goed. Intuïtie, een wonderlijk werkende radar om ons gebroed te beschermen en groot te brengen, hebben we wel degelijk meegekregen.
We zullen moeten leren leven met dreigend gevaar en onheil voor onze kinderen, vertrouwend op hun gezonde verstand. Geen deskundige kan ons dat leren, geen website heeft tips. We kunnen alleen maar hopen, zegt Truijens, dat de goede feeën die rond hun wieg stonden met hun toverstafjes een handje helpen. En als ouders voortaan hun eigen hoge verwachtingen een beetje temperen, en hun eigen frustraties en gemiste kansen niet op hun koters projecteren, dan is er ook al heel wat gewonnen.
Opvoeden! Een nieuwe blik op een eeuwenoud beroep. Aleid Truijens. €12,50.
