Arnold Heertje beschuldigt André Krouwel van antisemitisme
Econoom Arnold Heertje beticht politicoloog André Krouwel van antisemitisme. Volgens de emeritus-professor sluit Krouwel in zijn artikel in HP/De Tijd aan bij ‘eeuwenoude vooroordelen’ en suggereert hij dat antisemitische ideeën in diens familie ‘bon ton’ zijn.
In het artikel dat op 22 augustus jongstleden werd gepubliceerd in de papieren editie van HP/De Tijd levert de VU-politicoloog en bedenker van het Kieskompas kritiek op de peilingen van Maurice de Hond, onder meer ten aanzien van het gebrek aan transparantie over de opdrachtgevers van diens peilingen. Het kennen van de opdrachtgevers is volgens Krouwel relevant, aangezien de uitkomsten van peilingen de verkiezingsuitslag beïnvloeden.
Krouwel noemt in het artikel als voorbeeld dat de SP (op dat moment hoog in de peilingen) een mogelijke opdrachtgever is, om daarmee het belang van de transparantie te benadrukken. De suggestie dat De Hond mogelijk wordt betaald (door de SP) om zijn peilingen te laten beïnvloeden is voor Heertje aanleiding voor de beschuldigingen.
Hieronder leest u de fax die Heertje – die vaker ten strijde trekt tegen (mogelijk) antisemitisme – aan het adres van Krouwel stuurde en diens reactie.
Fax van Arnold Heertje:
Geachte heer Krouwel,
Met verbazing nam ik kennis van Uw beschouwing in HP over het werk en persoon van Maurice de Hond. Uw opmerkingen over zijn werk geven blijk van onvoldoende statistische expertise en zijn zeker niet vrij van jaloezie.
Veel ernstiger vind ik Uw suggestie dat De Hond wordt betaald door de SP om bepaalde resultaten te presenteren. Hier gaat u over de schreef, omdat U aanknoopt bij eeuwenoude vooroordelen, waarvan de gevolgen ook in de familie De Hond diepe sporen hebben achtergelaten. Hierover dient U zich te schamen. Een correctie van dit onderdeel van het artikel is meer dan gerechtvaardigd. Zelfs indien in Uw familie deze kwalijke vooroordelen bon ton zijn, dan nog is het ongepast dat U deze ………(?) etaleert.
Hoogachtend (handtekening)
Reactie André Krouwel:
In HP/DeTijd schreef ik met een collega een artikel over de peilmethode van Maurice de Hond. We vergeleken zijn werkwijze – voor zover bekend – met die van Ipsos Synovate, TNS NIPO en het Eén Vandaag opiniepanel.
Kort door de bocht komt onze kritiek erop neer dat De Hond een niet-representatief sample gebruikt waar mensen zich vrijwillig aanmelden, waarbij hij bovendien geen openheid geeft over de correctiemethoden om de uitspraken generaliseerbaar te maken. Last but not least geeft De Hond ook geen openheid van zaken over wie de opdrachtgevers van zijn peilingen zijn.
Dit weerhoudt De Hond er niet van gedurende verkiezingscampagnes vele uitspraken te doen over ‘wat de Nederlandse kiezer vindt’. Omdat hij bijzonder veel media-aandacht krijgt (denk aan het dagelijkse gebabbel bij De Wereld Draait Door) heeft De Hond grote invloed op het stemgedrag van burgers.
Vaak zegt Maurice de Hond dingen die achteraf de grootst mogelijke onzin blijken te zijn, zoals zijn bewering dat ‘er geen twijfel over bestaat dat de Tweede Kamerverkiezingen een strijd tussen Rutte en Roemer zouden worden.’ Maurice slaat de plank vaak mis omdat zijn panel vol zit met praatgrage, gepassioneerde en politiek geïnteresseerde burgers. Achteraf claimt Maurice altijd zijn gelijk, want hij voorspelt gewoon alles. Er zit tussen alles wat hij roept altijd wel iets wat waar is. Maar nog veel meer wat niet waar is. En daar gaat het om.
We schreven dit artikel omdat we met Maurice in debat willen over de vraag wat je wel en niet kunt beweren over Nederlandse kiezers op basis van zijn panel gegevens en over hoe hij ‘terugrekent’ naar een representatieve steekproef. Er is een fel wetenschappelijk debat gaande over de wijze waarop je een niet-random getrokken steekproef kunt gebruiken voor generaliserende uitspraken. (zie ook de bijdrage van enkele collega-politicologen aan dit debat).
Maar wat schetst mijn verbazing: Maurice de Hond zwijgt, maar van de econoom Arnold Heertje ontvang ik een fax waarin hij mij beschuldigt van anti-semitisme.
In het HP-artikel vraag ik De Hond om zijn opdrachtgevers en methode openbaar te maken. Een door een melkfabrikant betaald onderzoek naar de gezondheid van melk is natuurlijk per definitie onbetrouwbaar. In het artikel noem ik ter illustratie dat de SP een mogelijke opdrachtgever zou kunnen zijn, maar als het CDA op vijftig zetels in de peiling van De Hond had gestaan, had ik het CDA genoemd. Nooit heb ik er bij stilgestaan dat sommige mensen de SP gelijkschakelen met vooroorlogse communisten. Om dat vervolgens te koppelen aan de joodse achtergrond van Maurice de Hond om mijn kritiek te pareren voelt eerlijk gezegd als intimidatie.
De som ‘SP = communisme + kritiek op De Hond = antisemitisme’ is absurd. Nog erger is dat Heertje suggereert dat antisemitisme in mijn familie ‘bon ton’ is – een beledigende opmerking waar geen enkele aanwijzing voor is. In mijn korte telefoongesprek met Arnold Heertje schreeuwde hij mij toe dat ik maar eens moest nagaan hoeveel mensen waren vergast in de gaskamers.
Ironisch gezien is ook mijn ‘familie’ uitgemoord tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik ben homoseksueel en weet verdomde goed wie er allemaal vergast zijn. De Joden stonden naast de homoseksuelen (en anderen) op weg naar de gaskamer. Het enige verschil was dat Joden een gele ster droegen en homoseksuelen een roze driehoek.
Arnold Heertje hing op voor ik hem kon uitleggen dat ik nooit, maar dan ook nooit bij kritiek op mijn wetenschappelijke of journalistieke werk als verdediging zal aanvoeren dat de Nazi’s homo’s hebben vergast. Dat heeft namelijk verdomd weinig te maken met mijn dagelijkse analyse van opinie-gegevens.
De suggestie dat ik de vreselijke gebeurtenissen die de familie De Hond heeft meegemaakt onderdeel zou maken van een wetenschappelijke discussie, is even belachelijk als beledigend – ook voor Maurice de Hond zelf. En het is een wanstaltige poging om de aandacht af te leiden van de kritiek op De Hond. Heertje zal er nooit in slagen met zijn intimiderende faxen een eind te maken aan mijn kritiek op de ondoorzichtige peil-methode van Maurice De Hond. Ik laat me de mond niet snoeren.
