Sorry school
Sorry basisschool van mijn kinderen, dat ik net weer te laat was. Ik had nog gezegd bij de afspraak dat ik wel zo mijn kinderen van school moest halen. Dat zou goed komen, hadden ze beloofd. Langer dan een half uur kon zoiets nooit duren. Ja, zij wisten natuurlijk ook niet dat degene voor mij zo uitliep. En dat de assistente de telefoon opnam en toen heel lang moest bellen.
Ik kon er niks aan doen school, dat ik een kwartier te laat was. Dank je dat je mijn kinderen nog even zoet hield in het lokaal. De kleinste was wel moe, had de juf gezegd. Sorry juf, dat ze moe was. Ze sliep gisteren een beetje te laat.
Sorry trouwens ook, voor vorige week toen ik ook al te laat was met ophalen. Dat was een werkafspraak geweest. De A10 was drukker dan ik had gehoopt. Ik weet dat ik niet steeds te laat mag zijn met kinderen ophalen. Ik zal beter mijn best doen. Maar school, kwart voor drie is ook zo vroeg…
Sorry, nu ik toch bezig ben, dat ik vorige week vrijdag geen luizenmoeder was. Ik heb wel mijn eigen kinderen gecheckt, school, en zij hadden geen luizen. Maar vrijdag had ik toevallig andere afspraken. Ik wil best een keer luizenmoeder zijn! Het lijkt me een kleine moeite. Volgend jaar, vragen jullie het me dan weer?
En sorry dat ik ook geen leesmoeder ben. Ik weet dat sommige moeders en vaders dat zijn. Ik vind het heel goed van ze, dat zij helpen met leren lezen. En dat het belangrijk is voor de kinderen. Het spijt me, ik heb zo weinig tijd ervoor…
En trouwens sorry dat we vorige week geen kastanjes en herfstbladeren en eikels in dopjes mee hadden genomen. Ik had de brief wel gelezen, hoor. Maar we hadden ze niet. Een paar weken ervoor hadden we al kastanjes gezocht en vuurrode herfstbladeren verzameld. Maar die waren alweer verrot. Vorige week, toen jullie ernaar vroegen, hadden we niets meer.
Sorry ook dat ik nog nooit lege eierdozen heb meegegeven, petflessen, melkpakken, blikjes, glazen potjes, oude lakens, lintjes, kaarten, takken enzovoort. Ik gooi die dingen altijd meteen weg, moet je weten, school. Op het moment dat jullie er weer eens om vragen, heb ik meestal niets van die dingen in huis. Waarom weggooien als jullie er iets aan hebben? Ik weet het niet. Ik zal nu eens wat bewaren.
Sorry dat we wat aan de late kant waren met lampion-lampjes voor Sint Maarten, maar uiteindelijk hadden we ze wel, hè. Oja, en dat ik vrijdag de jongste niet had afgebeld. Ze voelde zich niet lekker. Ik had wel gebeld, maar jullie waren in gesprek. Daarna was het er niet meer van gekomen. Ik begrijp heus wel dat jullie het altijd moeten weten als een kind ziek is, ik had nog een keer moeten bellen.
Sorry dat ik me nog niet, zoals gevraagd werd, heb ingeschreven op de lijst voor de oudergesprekken. Ja ik kom wel hoor! Ik zal me inschrijven, snel. En die ouderavond, toen was het echt onmogelijk om te komen, het spijt me. Maar die was niet zo belangrijk geweest toch? Meer voor de nieuwe ouders?
Sorry dat ik niet mee kon op het schoolreisje naar de vlindertuin noch op het uitje naar Cinekid, dat ik niet op tijd gymspullen had meegegeven, en dat ik het zingen van de kleuters had gemist – die laatste was echt onmogelijk, waarom doen jullie zoiets op een doordeweekse dinsdag om 11.00 uur?! De creatieve middagen-brief had ik echt over het hoofd gezien. Anders was ik zeker gekomen. De avondvierdaagse, nee toen konden we niet. Wat zeg je? Oh, de meesters- en juffendag. Toen was opa jarig.
Sorry bij voorbaat dat ik volgende week niet een avond kan helpen de school versieren om het Sinterklaas-klaar te maken. En weet je, eigenlijk denk ik nu al zeker te weten dat het me voor kerst ook niet gaat lukken. Maar bij het jaar-afsluitfeest, als jullie weer vragen om iets te koken of te bakken, zal ik het lekkerste gerecht maken dat ik kan bedenken. Deze keer zal ik me er niet gemakkelijk afmaken met kant-en-klare worstenbroodjes van de Hema.
Blijf het me vooral vragen, alsjeblieft. Ik ontvang de mails en brieven altijd met liefde en ik lees al jullie verzoeken heus wel. Op een dag ben ik erbij. Als luizen-, hulp- en voorleesmoeder met honderd lege eierdozen en een zelfgemaakte pompoenquiche. Op tijd. Echt.
