Spring naar de content

Einde van het tijdperk Sinterklaas

Afgelopen zondag heb ik Sinterklaas afgeschoten. Niet als cultureel fenomeen hoor (ik vind het een geweldige traditie), maar gewoon binnen de huiselijke kring.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Beatrijs Ritsema

‘Afgeschoten’ is misschien niet het juiste woord, het was meer een kwestie van de anderen zachtjes een nieuw perspectief in te laten glijden. Of, zo kun je het ook zien, de randvoorwaarden voor een geslaagde viering ietsje aanschroeven.

‘Kan het niet het weekend daarna?’
Het begon met de datum. ‘Wat doen we met Sinterklaas?’ was de vraag die ter tafel lag tijdens het eten. Dit jaar valt 5 december op een woensdag, wat betekent dat drie uitwonende kinderen speciaal naar huis zouden moeten reizen voor het heerlijk avondje. ‘Ik heb die middag een tentamen,’ zei mijn dochter ‘dus eigenlijk heb ik niet zo veel tijd. Zouden we het niet het weekend daarna kunnen doen?’

Er viel een stilte. Iedereen weet hoe ik denk over het schuiven met data. Sinterklaas wordt gevierd op 5 december. Op 6 december pakt-ie zijn biezen en hangt de middenstand z’n etalages vol met kerstballen. Voor een verjaardag kun je best een paar dagen later een feestje geven, maar je gaat toch niet Oud & Nieuw naspelen op 3 januari, omdat sommige mensen niet kunnen op de dag zelf?

Geld rondpompen past niet bij de Sinterklaasgedachte
‘Je kunt het ook zo plannen dat je wel op tijd klaar bent,’ zei mijn zoon, die zelf zo’n verschrikkelijke last-minute-werker is dat onze Sinterklaasvieringen elk jaar weer minstens een uur later begonnen dan afgesproken, omdat hij verzenuwd zijn gedichten aan het afmaken is. Oké, in theorie is goed plannen en samenkomen op 5 december mogelijk.

Blijft over het probleem van de cadeaus. Wat moet je elkaar geven? ‘Nou, dat weet ik wel!’ riepen de kinderen, ‘ik wil een nieuwe rugzak, een tennisracket, een fotocamera!’ Wat moet ik met die wensen? Iedereen heeft uitgesproken ideeën over hoe die dingen eruit moeten zien. Ik kan dat niet aanschaffen, want dan koop ik het verkeerde. Dan kan ik beter geld overhandigen, zodat jullie het zelf kunnen kopen. Maar geld rondpompen past niet bij de Sinterklaasgedachte.

De coördinatie van een ‘heerlijk avondje’
Het cadeauprobleem is echt lastig, want een grote wasmand met pakjes (een paar dure, aangevuld met een berg kleinere) hoort er nu eenmaal bij. Jarenlang heb ik het volume en de inhoud gecoördineerd. Gezorgd dat niemand in aantal of kwaliteit te kort komt. Speelgoedwinkels afgeschuimd met verlanglijstjes in de hand.Administratie van aanschaffen bijgehouden, omdat ik geneigd ben onmiddellijk te vergeten wat ik heb gekocht en voor wie. Spullen namens het ene kind (‘ik had geen tijd om naar de winkel te gaan!’) voor het andere kind gekocht en verrekend. In de categorie tienercadeaus lukte het ook nog wel maar het kostte wel steeds meer moeite. Om maar te zwijgen van de moeite die ik had om een verlanglijstje voor mezelf te componeren. Dat moet, want je moet anderen ook de gelegenheid bieden iets te geven. Ik heb genoeg van het bijeengaren en superviseren van die cadeauberg!

Niet dat het gaat om de cadeautjes, het gaat om de gedichten, waar de hele familie met behulp van Jaap Bakkers onvolprezen rijmwoordenboek reuze zijn best op doet en die ook altijd geestig en van hoog niveau zijn. We kunnen dat in stand houden en dan geeft iedereen aan twee anderen twee kleine cadeautjes met een gedicht, en papa schrijft voor iedereen een gedicht, want dat doet-ie altijd. Een mooi compromis, zij het dat de viering zonder extra gedichtloze cadeaus wel heel snel voorbij is. Met drie kwartier ben je er doorheen. Is die investering van gedichten schrijven en reizen voor een paar krikkemikken eigenlijk wel de moeite?

Een jaartje overslaan
Nee, luidt de conclusie, laten we het dit jaar maar een keertje overslaan. ‘We kunnen onze gedichten makkelijk recyclen,’ zegt mijn andere zoon. We hebben ze bewaard. De oogst van de afgelopen jaren bedraagt een kleine 200 gedichten en dezelfde thema’s keren steeds terug. Meer dan toen de kinderen het huis uitgingen lijkt het alsof er een eind aan een tijdperk is gekomen. Dat is niet erg, tijdperken komen per definitie ten einde, toch voel ik me een klein beetje een spelbreker.