Vettel is echt een hele grote!
Zaterdag las ik in de Volkskrant een lang artikel over de ontknoping van het wereldkampioenschap Formule 1. Bijna een hele pagina in een krant die niets heeft met de racerij en toch de behoefte heeft zijn lezers bij te praten. Helaas trapt de krant in een bekende voetangel; het is niet de coureur maar de auto die kampioen is.
De centrale vraag die wordt gesteld in het artikel is of we de winnaar, Sebastian Vettel, aan het lijstje Fangio, Lauda, Prost, Senna en Schumacher kunnen toevoegen. Of met andere woorden; hoort Vettel bij de beste coureurs ooit?
Volgens de Volkskrant moet dat nog blijken en daarvoor gelden drie argumenten. Vettel heeft geen uitstraling en is pas een ware kampioen als het hem lukt om met Ferrari de titel te pakken. Dat zijn vreemde argumenten. Om snel te kunnen rijden heb je geen uitstraling nodig en Senna heeft nooit in een Ferrari gezeten. Het derde en voornaamste argument is echter dat Vettel vooral zou profiteren van een uitstekende auto. Het is niet Vettel die drie wereldtitels heeft gewonnen, het is ontwerper Adrian Newey die verantwoordelijk is voor het succes. Verder naast de waarheid kan je niet zitten.
Materiaal
Vettel heeft tijdens zijn hele carrière altijd het maximale gehaald uit zijn materiaal, één van belangrijkste kenmerken van een groot kampioen. Zijn eerste zege boekte hij in een Torro Rosso, in de regen. Elke kenner weet dat nat asfalt het beste middel is om te zien welke coureur de beste is – Vettel dus.
Twee jaar later pakte hij in een zinderende finale zijn eerste titel in een Red Bull. Deze auto kon goed meekomen, maar was zeker niet onverslaanbaar. Niemand, inclusief Alonso, hield in de laatste race serieus rekening met de jonge Duitser. Vettel hield zijn hoofd koel en pakte in een uitgekiende race zijn eerste titel. Vettel is niet alleen heel snel maar liet in deze race ook zien dat hij strategisch iedereen de baas is.
Het talent van Vettel kwam vorig seizoen pas echt aan het licht toen hij elf races wist te winnen terwijl zijn teamgenoot Webber, geen misselijke coureur, bijna het hele seizoen in de subtop meedraaide. Vettel won met overmacht de titel in een auto waarin zijn teamgenoot slechts één keer een race wist te winnen en twee keer tweede werd.
Federer van de racerij
En ook dit jaar trok Vettel aan het langste eind. Omdat 2012 in meerdere opzichten een bijzonder jaar is, maakt het hem een groot kampioen. Het belangrijkste is het opzienbarende surplus aan talent in het veld. Na het tijdperk Schumacher is er een nieuwe zeer getalenteerde generatie opgestaan. Sinds de jaren tachtig was er nog nooit zo veel talent op de baan dat zo aan elkaar gewaagd is. De strijd tussen met name Alonso, Vettel en Hamilton doet denken aan de jaren ‘85, ‘86 en ‘87 van de vorige eeuw toen supertalenten Prost, Senna en Piquet elkaar bestreden. En net als in de jaren tachtig is ook de subtop zeer competitief met coureurs als Button, Webber, Raikonnen, Rosberg en niet te vergeten de Schumacher. Drie keer achter elkaar aan het einde van het seizoen de titel te pakken in zo’n veld, dat kunnen alleen de allerbesten. Vettel laat zien dat hij de Roger Federer is van racerij; hij heeft in feite geen zwakke punten.
Daarbij was 2012 nog eens extra interessant doordat de reglementen dusdanig werden aangepast dat kennis uit het seizoen ervoor niet relevant meer was. Met andere woorden; de voorsprong van de topteams werd door de nieuwe regels in één keer in de prullenbak gegooid. Gevolg was een zeer mooie seizoensstart met iedere race een andere winnaar in een andere auto.
De grote drie
Halverwege het seizoen werd het duidelijk dat de grote drie, Vettel, Hamilton en Alonso, om de titel gingen strijden. Het waren de teams van McLaren, Ferrari en Red Bull die hun auto’s gedurende het jaar het best ontwikkelden. Door grote en kleine aanpassingen aan de bolides waren het deze teams die een gooi naar de titel konden doen. Natuurlijk heeft dat te maken met budgetten en een goede ontwerper, maar ook met het talent van de coureurs om aan te geven op welke facetten de auto beter gemaakt kan worden. En ook op dit vlak kwam Vettel weer boven drijven; hij won vier van de laatste zes wedstrijden.
Met zijn 25 jaar en met drie wereldtitels op zak lijkt Vettel de erfenis van Schumacher op te eisen. Maar het lijkt niet waarschijnlijk dat hij net zoveel titels kan pakken als zijn idool, daarvoor lijkt de concurrentie toch net iets te goed. Maar dat hij een groot kampioen is, dat heeft hij na zondag wel bewezen. Daaraan hoeft niemand meer aan te twijfelen. Ook de Volkskrant niet.
