Ultieme romantiek is alleen voor jonge mensen
In de echte film zit nog veel meer seks dan in de trailer van 9 Songs (2004). De film gaat over een jonge vrouw en een ietsje oudere jongeman die elkaar net ontmoet hebben en tussen rockconcerten door de liefde bedrijven.
Ze zijn verliefd op elkaar zoals je verliefd bent als je nog jong bent en nog geen relatie hebt. Het enige wat ze willen is samen in bed liggen. Daar roken ze sigaretjes, luisteren muziek, en snuiven ze coke. Ze rijden naar de zee en zwemmen bloot. Ze hebben eindeloos veel seks. Ze doen kortom niets anders dan samen zijn. Een beetje op een rock ’n roll manier.
Ik kreeg er een weemoedig gevoel van.
De voorbij glijdende tijd
Als je jong bent, kun je nog geloven dat alles kan. Je kunt nog filmster worden, surfkampioen, profvoetballer of astronaut. Als je ouder wordt, vallen er af en toe dingen van dat lijstje af. En nu ben ik echt nog niet zo heel oud maar er zijn toch écht steeds meer dingen die ik niet meer zou kunnen worden (zoals filmster, surfkampioen, profvoetballer of astronaut). Als ik daarover nadenk zijn dat de enige momenten dat ik me ‘oud’ voel worden. Dat ik de voorbij glijdende tijd te snel vind gaan en er angstig van word.
Volledig opgaan in een ander mens
Deze film 9 Songs veroorzaakte hetzelfde gevoel. Niet dat als je dertig bent, je dan geen seks meer kunt hebben – misschien zelfs betere. Niet dat je geen sigaretten meer kunt roken of concerten kunt bezoeken. Maar wat je niet meer kan is zó volledig opgaan in een ander mens als je kon toen je achttien was of twintig. Je kunt niet meer de wereld vergeten voor dagen of maanden, en je wéét inmiddels dat hetgeen je doet met dat andere mens, op een dag stopt. Je kunt niet meer zo verliefd zijn dat je je er zo roekeloos en angstloos instort zoals in de film. Dat werk, familie of vrienden er werkelijk niet meer toe doen. Dat de oorlog uit zou kunnen breken zonder dat je het opmerkt, zó verliefd.
Dat is dus voorbij. Want ik vind mijn kinderen voor altijd belangrijk. Hoe verliefd ik ook op een ander mens zou zijn, zij staan daarboven. En ik vind mijn vrienden en mijn werk en mezelf belangrijk. En de wereld. En de afspraak met de tandarts. En ik weet dat liefde soms tijdelijk is. En dat je, door jezelf helemaal te verliezen in een ander mens, zelfs een serieuze relatie onmogelijk maakt. Dat bij jezelf blijven en je eigen hobby’s hebben, goed is. Een voorwaarde voor langdurig samenzijn. Maar ‘serieus’ klinkt zo oud en onromantisch. En ‘hobby’s’ ook, en het woord ‘relatie’ is misschien wel het meest onromantische woord dat er bestaat.
En toch miste ik het
En ik wéét heus nog wel de pijn die je voelde nadat je jezelf helemaal had verloren in een ander. En ik herinner me nog de schrijnende onzekerheid. En ik weet dat ik nu een stuk gelukkiger en vrolijker mens ben dan toen ik achttien of twintig was. En ik ben meestal niet bang om oud te worden (ik vind grijs haar zelfs mooi) En ik geloof dat liefde op oudere leeftijd soms stevigere liefde is, en op jonge leeftijd (soms) vooral iets egoïstisch. Maar toch. Voor heel even miste ik het zwelgen en het beminnen. Voor heel even vond ik het jammer, dat de wereld er nu toe doet.
