Spring naar de content

DVD-series kijken, het ideale avondje uit op de bank

Ik doe volop mee aan de mode van het kijken naar dvd-series. Het begon een jaar of vijf geleden, toen ik een stukje had gelezen over een nieuwe Amerikaanse tv-serie ‘Mad Men’, die een hit scheen te zijn.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Beatrijs Ritsema

Het kostte me destijds nog moeite om eraan te komen – in winkels waar ze films en computerspelletjes verkochten en waar ik toch al slecht mijn weg kon vinden, hadden ze er nog nooit van gehoord -, maar ik ontdekte dat je ze gewoon op internet kon bestellen. Wat een gemak!

We jagen ze erdoorheen
Sindsdien jagen mijn man en ik de ene serie na de andere erdoorheen. We zagen drie seizoenen ‘In Treatment’ (de Amerikaanse versie met de getroebleerde Gabriel Byrne is veel aangrijpender dan de Nederlandse ‘In Therapie’), ‘The Wire’, ‘The Walking Dead’, ‘The Good Wife’, ‘The Borgia’s’ (met de onvolprezen Jeremy Irons) en nu zitten we midden in ‘Home Land’: een CIA-agente, Claire Danes, probeert een Amerikaanse sergeant die na een jarenlang krijgsgevangenschap in Afghanistan werd bevrijd en als held onthaald, te ontmaskeren als overloper naar de vijand en voorbereider van een terroristische aanval. Tegelijk speelt het duo ook nog een dubbelhartig spelletje aantrekken-afstoten. Spannend en buitengewoon goed geacteerd!

Wat is er zo leuk aan de serie-in-een-box?
Het aantrekkelijke van zo’n serie in een box is duidelijk: je kunt op je eigen tijd ernaar kijken en bent niet meer afhankelijk van uitzendtijden op tv. Bij een wekelijkse frequentie mis je al snel hier en daar een aflevering, waarna de lust ontbreekt om de draad weer op te vatten. Programmeren om op te nemen op de dvd-recorder? Dat komt er nooit van. Enerzijds omdat ik eigenlijk geen enkel tv-programma belangrijk genoeg vind om op te nemen, – als ik iets gemist heb, ontbreekt de animo voor de reprise, anderzijds natuurlijk omdat ik de programmering van het opnameapparaat nooit helemaal onder de knie heb gekregen. Soms lukt het, maar omdat ik het zo weinig doe, ben ik een paar maanden later toch weer vergeten hoe het precies moet.

Samen kijken, samen genieten
Een ander voordeel van het kijken naar dvd-series drong pas gaandeweg tot me door: het geeft echt iets gemeenschappelijks. Het is gezelliger dan allebei je eigen boek of krant te lezen. In de jaren zestig/zeventig gaven cultuurcritici nog wel eens af op de televisie, omdat die het gezinsleven zou aantasten: in plaats van zich met elkaar te bemoeien en spelletjes te doen, staarden gezinsleden in hun individuele cocon urenlang naar het glazen kastje. Een analyse van lik-me-vessie natuurlijk, want tegenwoordig hebben gezinsleden allemaal hun eigen computers en gadgets, en zit iedereen naar zijn eigen schermpje(s) te turen. Met z’n allen naar hetzelfde programma kijken en dezelfde ervaring delen is een zeldzaamheid geworden en daarom des te bindender.

Een paar nadelen
Het enige vervelende van de dvd is dat elke serie weer z’n eigen specifieke aanstuurmechanismes heeft. Soms is de ondertiteling slecht instelbaar of maar voor de helft zichtbaar. Soms springt het beeld meteen op een zodanig panoramaformaat dat het bovenste kwart wordt afgesneden. Soms is er per schijf geen overzicht van afleveringen, zodat je niet kunt terugvinden waar je gebleven bent. Sowieso resulteert elke poging om het via de afstandsbediening goed te krijgen in een nieuwe vertoning van de inleidende beelden, omdat je geen stukken kunt overslaan bij een dvd. Enfin, misschien kan het wel, maar het lukt nooit. Al met al een stuk ingewikkelder dan die ouderwetse, robuuste videoband, die je er gewoon in kon schuiven en naar believen vooruit- en achteruit kon spoelen, en waar ik getergd nog wel eens naar terugverlang. Maar als de voorstelling eenmaal op de rails staat, dan heb je ook wat. Binnenkort beginnen we aan Mad Men 5.