Spring naar de content

Respect is een tweedehands term geworden

Opeens zie je het overal, dat blauwe vierkantje met die kolossale witte letters: ZONDER RESPECT GEEN VOETBAL. Vrienden hebben hun Facebook-profielfoto’s vervangen door ZONDER RESPECT GEEN VOETBAL, buren hebben ZONDER RESPECT GEEN VOETBAL in hun raam gehangen. Waar je maar kijkt: ZONDER RESPECT GEEN VOETBAL.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Het is vast een goedbedoeld initiatief, bedacht door mensen die het beste willen en nagevolgd door mensen die het alleen maar goed bedoelen. En toch… Toch is er iets mee.
Dat komt door dat “respect”. Of: RESPECT.

RESPECT is zo’n woord dat door jarenlang collectief misbruik is uitgehold tot een betekenisloze schil, een flauwe afspiegeling van wat het ooit voorstelde. RESPECT is een tweedehands term geworden, er zitten vieze vingerafdrukken op van mensen die er te vaak en op verkeerde momenten met hun tengels aan gezeten hebben. RESPECT is bovendien een favoriete politieke frase geworden, omdat het eenvoudig is iets aan te hangen waarvan niemand precies weet wat het inhoudt en waarvan toch iedereen overtuigd is dat hij het ook heeft.

RESPECT is als lucht in een ballon.

Er is geen probleem dat zich laat oplossen door simpelweg te stellen dat er ZONDER RESPECT GEEN VOETBAL mogelijk is. Dat laatste is bovendien onwaar: wie wel eens een voetbalwedstrijd op televisie ziet (of wie wel eens wat leest over corruptie binnen de FIFA, omkoping, niet nagekomen contracten, elleboogstoten of matchfixing), weet dat het voetbal prima gedijt bij een chronisch gebrek aan wat ik in navolging van de mensen van ZONDER RESPECT GEEN VOETBAL dan maar RESPECT zal noemen.

Dit weekend nog werd FC Groningen-trainer Robert Maaskant (de man die laatst over een speler riep dat die “nog geen kut kon dekken”, maar dat wel met RESPECT deed) voor heel Nederland ontmaskerd als een respectloze dweil toen scheidsrechter Gözübüyük na wat ongericht getier van Maaskant naar de zijlijn beende, een bandje uit zijn zak haalde en het – goed zichtbaar voor alle camera – aan Maaskant toonde.

RESPECT stond er op. Wie kon liplezen, zag dat Gözübüyük het nog even voorlas. RESPECT, zei hij, RESPECT.

Het was een behoorlijk stupide gezicht: twee mannen tegenover elkaar en een bandje met RESPECT erop ertussen.

Je zou kunnen zeggen dat het weinig RESPECTvol van Gözübüyük was om Maaskant zo en plein public te kleineren. Je zou ook kunnen zeggen dat het weinig RESPECTvol was van Maaskant om zich voor de zoveelste keer te laten gaan tegen een spelleider. En wat je er nog aan toe zou kunnen voegen is dat Maaskants reactie na de wedstrijd ook alweer van bar weinig RESPECT getuigde.

Dat zou je allemaal kunnen zeggen, als RESPECT tenminste een woord was dat voor beide mannen hetzelfde betekende. Wat dus niet zo was.

Iemand doodtrappen is geen blijk van een gebrek aan RESPECT, het is een blijk van een volkomen gebrek aan moraal, een teken van ernstige gestoordheid wellicht, van gruwelijke gedragsproblematiek en misschien een bewijs dat groepen het slechtste in mensen boven kunnen halen. Voor zoiets zijn hardere woorden nodig dan RESPECT.

Afgelopen zaterdag hoorde ik in een cafe nog een oudere man uitleggen dat het allemaal draait om RESPECT: voor gezag, voor je omgeving en voor jezelf. Twee zinnen later hoorde ik diezelfde man zeggen dat hij “voor iedereen RESPECT had, maar niet voor Marokkanen en Turken, want die verdienen het niet”. Daar zit het probleem: iedereen kan zich RESPECT toe-eigenen, het is het meest democratische begrip ter wereld. Wie van zichzelf vindt dat hij RESPECT heeft, heeft het al. Wie van de ander vindt dat hij het niet heeft, staat per definitie in zijn recht.

Het valt niet uit te sluiten dat Robert Maaskant oprecht vindt dat hij met RESPECT coacht, of dat Gözübüyük op zijn Facebookprofiel dat blauwe icoontje met die witte letters heeft geplaatst.

Het is zelfs niet ondenkbaar dat die man in het cafe een grote poster voor zijn keukenraam heeft hangen.

Als dat zo is, bedoelen ze het vast goed, alle drie, zoals iedereen die op welke manier dan ook tracht het onoplosbare op te lossen.
De vraag is of RESPECT ons verder helpt.
Waarschijnlijk niet. Te soft, te leeg, te vaak gebruikt.
Met alle RESPECT natuurlijk.

Onderwerpen