Antony Burgmans roept op tot ethisch reveil. Toe maar
In Het Financieele Dagblad mag de daar als ‘supercommissaris’ geafficheerde Antony Burgmans vandaag groot uithalen. Hij roept op tot een soort van ethisch reveil. Al op de voorpagina beslaat de aankondiging van een interview met hem zo’n halve pagina. En dan gaat het op de openingspagina van het tweede katern nog eens fors door: nog eens twee derde pagina. Daar moet fors over onderhandeld zijn: een Antony Burgmans heb je niet zo maar. Wie is dat eigenlijk?
In Nederland is hij vooral bekend als de in 2007 vertrokken topman van Unilever. Hoewel, Unilever had in die tijd nog een vanuit de geschiedenis (Brits – Nederlands) van het concern verklaarbaar co-topmanschap, hij was eigenlijk een halve topman. Alles aan Burgmans straalt uit dat hij vooral niet wil worden gezien als de koopman die hij gewoon is. Waar leden van Raden van Bestuur doorgaans het kostuum als uniform hanteren is dat bij Burgmans altijd de blauwe blazer en grijze broek. In zijn Unilever-tijd was hij altijd te porren voor een verschijning op televisie of in een groot dagblad. Deze man heeft iets te melden.
Het moet een stuk ethischer
In het interview in het FD roept hij het huidige topmanagement onder meer op tot ‘transparantie en dialoog’. Er moet duurzaam ondernomen worden. Kortom, het moet allemaal een stuk ethischer. En een leider moet contact houden met zijn omgeving. Er is ‘een gebrek aan moreel leiderschap’.
Deze Burgmans begon in 1972 bij Unilever als marketing assistent op het vaatwasmerk Sun. Daarna doorliep hij een typische carrière bij het concern waarin het verantwoordelijk worden voor ook buitenlandse vestigingen, zoals Indonesië, logische stappen zijn als je ver wilt komen.
Bloeiende commissarissenpraktijk
In mei 2005 kwam de beloning: hij werd co-topman van het hele concern. Maar al in januari 2007 mocht hij weg, iets meer dan anderhalf jaar is wel wat weinig om te kunnen zeggen dat je het schip van koers hebt laten veranderen. Zijn commissarissen zullen misschien toch iets minder in hem hebben gezien dan hijzelf zag. Maar het was wel een eyeopener want er zijn weinig mensen die met maar een maand of 18 ervaring als topman van een internationaal concern daarna zo’n bloeiende commissarissenpraktijk konden opbouwen. Hier betaalde het bouwen aan het old boys network zich dan uiteindelijk toch wel terug.
Op dit moment heeft hij er zeven, commissariaten, volgens het FD. De gewijzigde richtlijnen zeggen dat je er maar vijf mag hebben, dat komt vooral ook omdat het onmogelijk wordt geacht je werk goed te kunnen doen als het er méér zijn. In het geval van Burgmans is er misschien wel aanleiding om te denken dat ook vijf te hoog gegrepen zou zijn.
Mes in de rug
Zo was hij het die als commissaris van AkzoNobel de zieke topman Ton Büchner een mes in de rug stak door nog tijdens zijn ziekte te stellen dat, als hij beter werd, er toch een ‘vlekje’ aan hem zou zitten.
Als commissaris bij ABN AMRO was hij medeverantwoordelijk voor de aanstelling van Rijkman Groenink en de vlucht naar voren die ABN AMRO op een daarna fataal geworden overnamepad stuurde. Weet u nog, van die Italiaanse bank Anton Veneta?
Ook was hij er bij toen het Britse BP in de Golf van Mexico de grootste olieramp ever deed ontstaan. Daarvan herinnert u zich ongetwijfeld ook nog die transparantie en dialoog.
Mensen als Burgmans worden groen, transparant en zich moreel bewust als de markt erom vraagt. Met hun persoonlijkheid heeft dat niks te maken. Met hun karakter des te meer.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, DSM, Heineken, KPN, Shell en Unilever en is Neutraal in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr Doom op Twitter.
———
Volg HP/De Tijd ook op Twitter en Facebook.
