Het is officieel: de e-reader is een bejaardengadget
lang="en-US">Waar je voor ontwikkelingen op het gebied van e-books en e-readers normaal gesproken bij hippe en zeer technische websites moet zijn, dienen wij deze week te wijzen op een alleraardigst nieuwtje van de ANBO. Jazeker, de Algemene Nederlandse Bond van Ouderen, die in permanente staat van crisis verkerende club van post-vutters.
Die ANBO nu, doet van tijd tot tijd onderzoek onder zijn leden en doorgaans halen de uitkomsten daarvan zelfs de Metro en Spits niet hoewel die toch alles publiceren dat wordt aangeleverd. Maar deze week besloot de bond om onze mondige ouderen eens te bevragen naar het digitale leven en de uitkomsten daarvan mogen opzienbarend genoemd worden. Dan doelen wij niet op het feit dat ze de voorkeur geven aan de vaste telefoon of dat ze eigenlijk helemaal niet met de kleinkinderen op vakantie willen. Of dat zo’n 80 procent van de leden regelmatig surft, facebookt en mailt.
Een kwart van de ouderen heeft een e-reader
Nee, het is het leesgedrag dat verrast. Van alle ondervraagde ouderen geeft een kwart (25 procent!) aan dat men een e-reader heeft en daar ook nog regelmatig op leest. Dat percentage is vele malen hoger dan dat onder de gehele Nederlandse bevolking, van dat deel dat kan lezen dan. Des te verwonderlijker als je bedenkt dat, met dank aan de bange boekenbranche, nog steeds slechts vijf procent van het Nederlandse boekenaanbod digitaal te lezen is.
Is de e-reader daarmee verworden tot een typisch bejaardengadget, zoiets als de draagbare telefoon met grote knoppen waarmee je in hedendaagse kringen ook liever niet gespot wil worden? Wij vrezen van wel, hoewel ik mijzelf vijf jaar geleden danig vooruitstrevend vond met dat allereerste model e-reader. Maar het tij lijkt alweer gekeerd: in de VS zullen volgend jaar meer tablets dan e-readers worden gekocht, vooral om op te lezen. De schermen van die tablets worden er ook steeds geschikter voor, hoewel je er in de volle zon nog steeds niet veel mee aan kan.
Lange winteravonden met een goed boek onder de schemerlamp
Maar er zijn ook andere redenen te bedenken waarom ouderen zo’n opmerkelijke voorkeur voor e-inkt aan de dag leggen. Wie nu ouder is dan pak ‘m beet 70 jaar, is opgevoed zonder televisie en internet. In die tijd, zeg tussen 1940 en 1960, kon je lange winteravonden eigenlijk alleen doorkomen met een goed boek. Onze ouderen vormen de lezende generatie. De vaak gehoorde klachten over ontlezing van onze jeugd berusten helaas op de waarheid, hoezeer ook de kinderboekenschrijvers zich inspannen. Plaatjes, filmpjes en geluid gaan straks deel uitmaken van de boekbeleving. Maar dat is heel wat anders dan met een goed boek onder de schemerlamp, met een kopje thee.
Daarbij komt: de e-reader is een eenvoudig apparaat. Je kan er mee lezen en dat is eigenlijk het enige. Mijn nieuwe e-reader heeft wifi en zelfs een browser, maar die heb ik beide een dag na aankoop afgezet en nooit meer ingeschakeld. Ouderen hebben blijkbaar graag een apparaat dat 1 ding doet en dan goed. Ze hebben geen behoefte aan een machine die eigenlijk alles kan maar waarvan de accu het na 5 uur begeeft of waarvoor je je permanent in een wifi-omgeving moet bevinden. Positief gezien: onze vitale en reislustige bejaarden vervoeren in hun camper geen stapels boeken meer, maar een e-reader. Ruimt weer lekker op onder het opklapbed.
Marinus Kirchjunger is boekhandelaar in een middelgrote stad en schrijft over zijn liefde voor (e-)books
