Ons Sabrina, beschermengel bij de krijgsmacht
Deze week glimlachte ze naar me. Via de tv, in kranten en via het internet. Sergeant Sabrina, het goedlachse visitekaartje van Defensie. Oorlog krijgt haast iets liefelijks wanneer zo’n engelengezicht erover vertelt. Goede PR voor onze strijdkrachten. Maar wel PR die knaagt aan mijn overtuiging dat mannen verantwoordelijk zijn voor het geweld in de wereld en dat vrouwen onze redders zijn.
Want Sabrina is met een zware taak belast. Zij is meegereisd met onze patriots naar de Turkse stad Adana, vermaard vanwege de kruidige kebab. Onze Commandant der Strijdkrachten heeft Sabrina uitverkoren als beschermengel van de circa 1,5 miljoen Adanezen. De vrolijke Brabantse is verantwoordelijk voor het onderscheppen van eventuele Syrische scudraketten met onze raketten.
Eén druk op de knop
Om te vuren moet zij op de knop engage drukken. Een wonderlijke term. Engage betekent “zich bezighouden met” of “zich inlaten met”. Het woord komt met een zweem van maatschappelijke betrokkenheid en aandacht die zich laat vergelijken met het Nederlandse geëngageerd. Een understatement van jewelste als het gaat om het afvuren van raketten. Waar laat Sabrina zich dan mee in? Met een oorlog tussen Syrië en Turkije? Met een internationaal machtsspel? De reputatie van ons leger? Of houdt zij zich louter bezig met het beschermen van haar Adanezen? In dat laatste geval is het nobele betrokkenheid.
Ons Sabrina
Het Engels heeft echter nog een tweede, minder bekende, uitleg voor engage. In militair jargon betekent engage “De strijd beginnen, in de aanval gaan”. Hoewel de strijdkrachten tegenwoordig ook vrouwen in de gelederen hebben, wordt het geschut blijkbaar ontworpen door oorlogszuchtige mannen. Militaire machines ademen masculiene expansiedrift met hun “aanvallen”. Ons Sabrina, zoals ze in haar geboortestreek wordt genoemd, is echter niet gekomen om aan te vallen. Zij wil als een echte vrouw alleen maar beschermen. Althans dat hoop ik. Het idee dat de feminisering zo ver is doorgeschoten dat vrouwen genoegen scheppen in oorlog voeren, wil er bij mij niet in.
Sabrina, bescherm ons
Vertel mij daarom, lieve Sabrina, dat je niets anders wil dan machtelozen beschermen tegen lafhartige raketaanvallen. Raketten die ontworpen zijn door mannen. Raketten die onderdeel zijn van een aanvalsplan dat is ontworpen door mannen. Raketten die zijn afgevuurd door baarddragers. Behorend aan een regime dat volledig gerund wordt door mannen. Zeg mij, lieve Sabrina, dat jij niet geïnteresseerd bent in macht, geweld en eer. Toe, fluister in mijn oor dat we op weg zijn naar een vrouwelijker wereld. Een wereld wars van mannelijke domheid. Een wereld waar legers niet vechten, maar alleen nog zandzakken tegen incontinente dijken gooien. Neem alsjeblieft niet alleen Adana, maar ons allemaal in jouw warme moederschoot.
