Criminele vrouwen bezorgen onderwereld gouden tijden
Over het algemeen hoef je niet thuis te blijven voor Nederlandse televisieseries. Over het algemeen hoef je niet thuis te blijven voor wat dan ook op de Nederlandse televisie.
Tijdens de nieuwsrubrieken word je afgeleid door iPads en andersoortige beeldschermen die vanuit allerlei onverwachte hoeken in beeld springen, in DWDD lijkt alleen LuckyTV zichzelf nog te kunnen overtreffen en de commerciële omroepen maken geen televisie, enkel reclame, daar heten ze dan ook de commerciëlen voor.
Twee jaar geleden werd ik aangenaam verrast. Door de KRO nog wel. Doorgaans kwamen de enigszins acceptabele dramaseries alleen bij de VPRO vandaan.
Penoza
‘Penoza’ heette de serie. Ik was in die tijd verliefd op Fedja van Huêt. Die liefde begon ergens in de tijd dat hij met Katja Schuurman ging en ik automatisch verliefd werd op met wie zij het bed deelde. Katja Schuurman had het allemaal. Ik wilde haar zijn, ik wilde haar vriendjes. De liefde voor een aantal van haar exen (Gijs Staverman, Ray Slijngaard) ben ik te boven gekomen, Fedja van Huêt zit eigenlijk nog altijd in mijn hart.
Van Huêt maakte onderdeel uit van de cast, samen met onder meer Monic Hendrickx, Olga Zuiderhoek, Marcel Hensema en Thomas Acda. Ik besloot de serie een kans te geven. Vaak hebben de Nederlandse dramaseries een prima cast, vaak zitten er ook een paar missers tussen die geen opleiding hebben genoten maar van de casting director het voordeel van de twijfel hebben gekregen. (Je vermoedt soms bijna dat de casting director zijn persoonlijke seksuele voorkeur liet spreken.)
De cast van Penoza bevatte geen missers. Zelfs de keus voor Johnny de Mol begreep ik. Penoza vertelt het verhaal van een Amsterdamse familie in de onderwereld. De afleveringen zijn geschreven rond Carmen van Walraven (Monic Hendrickx), oudste dochter van deze familie. Halverwege de eerste uitzending wist ik dat ik er een verslaving bij had. Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat ik op zondagavond thuis bleef of naar huis ging voor Penoza. Ik heb geen aflevering gemist. Alles klopte.
Ik keek af en toe om of ik niet geschaduwd werd
En zoals met alle goede maffia-series, ik kreeg de bekende bijwerkingen: ik ging het romantiseren, ik hoopte dat ze uit handen van het Openbaar Ministerie bleven, ik probeerde me een voorstelling van mijzelf te maken als lid van deze organisatie. Op straat keek ik af en toe om of ik niet geschaduwd werd.
Inmiddels is het tweede seizoen van Penoza uitgezonden. Opnieuw is het verhaal rondom Carmen geschreven. Opnieuw heb ik geen zondagavond gemist. Dit seizoen was misschien nog spannender dan het eerste. Deze week las ik in de krant dat de crimineel steeds vaker een vrouw is, ook daar is de emancipatiegolf blijkbaar ingezet. Als het allemaal zulke vrouwen als Carmen van Walraven zijn gaat de Nederlandse onderwereld gouden tijden tegemoet.
