Maxim Molokoedov: profvoetballer vanuit de bajes
Het is juli 2010. De vlucht vanuit Ecuador maakt een geplande tussenlanding op het vliegveld van Santiago de Chile. De passagiers mogen even het vliegtuig verlaten om de benen te strekken.
Ook die rossige jongen die alleen reist met een koffer vol kinderboeken. Tot er plotseling van alle kanten politieagenten op de jongen afrennen en hem tegen de tegelvloer van de aankomsthal drukken.
In de kaften van de kinderboeken uit zijn koffer is zes kilo cocaïne aangetroffen. De jongen verzet zich niet. Daar, op het vliegveld van Santiago, lijkt er een roemloos einde te zijn gekomen aan de voetballoopbaan van Maxim Molokoedov.
Reusachtig talent
Ooit was Maxim Molokoedov uit Sint-Petersburg een reusachtig talent. Hij speelde in de jeugd van het grote Zenith, maar daar reikte hij nooit tot het eerste elftal. Liever ging hij voetballen bij een club waar hij iedere week in de basis zou staan, ook al luisterde die club dan naar de naam Fk Pskov 747 (was het wel een voetbalclub, vraag ik me plotseling af) en al speelt die club dan maar in de tweede divisie.
Maar ook bij Pskov wilde het niet vlotten met Maxim Molokoedov.
Twaalf wedstrijden, 1 enkele goal.
VOICE-OVER: “En toen werd alles anders.”
Het is niet duidelijk hoe en wanneer Maxim Molokoedov verzeild raakte in het schemergebied van verkeerde vrienden en weinig eervolle voorstellen. Zeker is dat het gebeurde.
De redding van Claudio Borghi
Maxim schaamt zich. Zijn ouders zijn respectabele burgers die er geen benul van hebben waar hun zoon zich mee heeft ingelaten, Hij moet ze bellen vanuit de cel, maar stelt het telefoontje steeds uit. Zijn vader, een politieman nota bene, zal zich een ongeluk schrikken.
De eerste weken kan hij maar niet wennen in de gevangenis. Hij zit in het grootste cachot van Chili, samen met ruim 3.000 anderen. Maxim spreekt geen woord Spaans, hij loopt zwijgend en eenzaam door de gangen, in stilte geniet hij van zijn minuten op de luchtplaats.
Een beetje Spaans leert hij door iedere dag trouw de krant te lezen.
Tot hij op een dag hoort dat er ook achter de tralies fanatiek gevoetbald wordt.
Met het weinige dat hij van de taal machtig is, meldt Maxim zich aan en mag bij hoge uitzondering een keer meedoen. En hij maakt indruk. Hij is de man met de fijnste techniek, de snelste voetbewegingen en het hardste schot.
Al snel kent iedereen in de gevangenis “El Ruso”.
Wanneer in de plaatselijke krant een stukje staat over de briljante voetballer die in Santiago in de gevangenis zit, gaat oud-bondscoach van Chili Claudio Borghi kijken en is onder de indruk. Hij regelt zelfs een stage bij de tweedeklasser Atletico Morning, dat hem vervolgens inderdaad een contract aanbiedt.
Dan gebeurt er iets bijzonders. De rest van Molokoedovs tienjarige gevangenisstraf – waarvan hij er op dat moment een derde heeft uitgezeten – wordt dermate verlicht, zodat hij overdag kan trainen en in het weekend zijn wedstrijden kan spelen. Iedere dag om drie uur moet hij terug zijn binnen de muren.
En zo wandelt hij iedere dag terug naar de poort, z’n tas over z’n schouder. Blij dat hij kan spelen, trots dat hij zijn ouders kan bellen met vrolijk nieuws.
———
Volg HP/De Tijd ook op Twitter en Facebook of schrijf u in voor onze nieuwsbrief!
