Honderd dollar voor een Ierse spits in Teheran
Op 2 februari 2012 maakt Eamond Zayed zijn debuut voor Esteghal.
Het is de dag van de wedstrijd van het jaar in Iran, de grote Surkhabi-derby tussen Esteghal en Persepolis,. Op de tribunes van het Azadi Stadion zitten meer dan 100.000 toeschouwers. Ze breken, naar goed gebruik, de tent af.
Bij rust staat Esteghal met 0-2 voor.
Na de pauze scoort Zayed drie keer. Een hattrick. Persepolis wint met 3-2.
*
Een jaar eerder had Eamon Zayed nog zonder werk gezeten. De voetballoopbaan van de geboren Dubliner, de jongen die door een Ierse moeder en een Libische vader vernoemd was naar de Ierse oud-president Eamon de Valera, stond op het punt in te storten als een kaartenhuis tijdens een zware aardbeving. Nadat hij als jeugdspeler was weggestuurd bij Leicester City was er een treurigstemmende tournee langs clubs met namen als Bray Wanderers, Crewe Alexandra, Aalesunds, Drogheda United en Sporting Finigal gevolgd.
Nergens maakte hij een blijvende indruk, nergens deed hij van zich spreken.
Toch werd hij in 2010 gepolst om zich beschikbaar te stellen voor het nationale team van Libië het land dat toen nog in z’n geheel door de familie Khadaffi werd gerund. Een van Khadaffi’s zonen was er voorzitter van de voetbalbond.
Clubloze voetballers
Desondanks ging Eamon akkoord en begon met een zoektocht naar een Noord-Afrikaanse club die hem in het zicht van de Khadaffi’s zou houden. Verschillende Egyptische clubs boden hem een contract aan, maar die voorstellen werden een voor een ingetrokken na de start van de Arabische Lente en de daaropvolgende stadionramp in Port Said, een ramp die het hele Egyptische voetbal tot op de dag van vandaag lam legt.
Plotseling zat de kersvers Libisch international uit Dublin zonder club. Uit arren moede nam hij dan maar deel aan een toernooitje voor clubloze voetballers uit Ierland, Zweden, Noorwegen en Finland en kreeg op het laatste moment een contract aangeboden door Derry City.
En daar veranderde alles. Eamon Zayed groeide uit tot een topscorer, een killer van niveau. Na een enkel seizoen had hij de keuze uit talloze clubs uit het Midden-Oosten.
Hij koos vreemd genoeg voor Iran.
Daar, in Teheran, bij Persepolis, groeide hij uit tot een clubheld voor de eeuwigheid, dankzij zijn drie goals in z’n debuut tegen Esteghal. Toch zou hij niet lang in Teheran blijven: begin 2013 werd hij verhuurd aan een club met de interessante naam Aluminium Hormozgan.
Hij scoorde bij z’n debuut.
*
Na terugkeer in het hotel treffen de spelers een bruiloft aan die nog in volle gang is. Wanneer de gasten Eamon herkennen, vragen ze hem de rest van de avond eregast te zijn. Later die avond komt er een oude man op hem toegelopen en duwt hem een biljet van honderd dollar in de handen.
Waarom, vraagt Eamon, met dank aan z’n eerste lesje Arabisch.
Als dank, antwoordt de man. Als dank voor alles.
