Bonussen: Zwitsers gaan er met gestrekt been in
Doorgaans moet ik me uitgebreid – en vaak zonder uitzicht op succes – verdedigen als ik vertel dat ik een groot fan van Zwitserland ben. De meesten van u zien het als een saai en zielloos land.
Ik zie een prachtig land, met een diverse bevolkingssamenstelling – In Ticino voel je je al Italiaan, in andere delen Oostenrijker, Duitser of Fransman. Wat ik vooral bewonder is de ontwikkeling van de democratie en het zakelijke karakter waar zakelijkheid het enige vereiste is. Dat laatste zal ik eerst even uitleggen, op het eerste kom ik daarna terug, naar aanleiding van het dit weekend gehouden referendum.
De zakelijkheid maakt dat Zwitsers een probleem oplossen zonder er een ander probleem door te veroorzaken. Zo kon je je, als arbeider van buiten het land, precies zolang vestigen als je in levensonderhoud kon voorzien en dat moest je bewijzen ook. Zodra je opdracht of dienstverband eindigde, dan moest je het land uit. Daarbij de kanttekening dat Zwitserland bewust zijn burgers niet liet betalen voor sociale vangnetten die mensen onnodig lang aan de kant hielden. Een ‘gastarbeider’ had daar ook niet voor betaald en zou er dan ook niet van hoeven profiteren. Gezinshereniging alleen omdat je er tijdelijk werk had zat er niet in. Hard maar duidelijk, je wist waar je aan begon.
Dat alles laat onverlet dat Zwitserland tegelijk wel openstond voor politieke vluchtelingen en hun gezin. Bij ons zijn de de diverse begrippen nogal door elkaar gaan lopen: wie is politiek en wie is economisch vluchteling? In elk geval kun je daar een jarenlange kwestie van maken.
Dit weekend was er in het land een referendum over de bonus-kwestie. Primair reagerend denkt u dan misschien direct: logisch, het land komt om in de bankiers. Maar daar ging het helemaal niet om – bankiers – het ging om het bonussysteem zoals dat inmiddels zo ongeveer alles en iedereen heeft bereikt. Dus ook de gouden handdrukken, premies bij aantreden en vertrek. De krankzinnige salarissen in het bedrijfsleven. Maar liefst 68 procent van de stemmers koos er voor dat het voortaan alleen en uitsluitend aan de aandeelhouders van een onderneming is om over salaris, bonussen en premies van de directie te besluiten. Geen voldongen feiten meer, veroorzaakt door een inner circle die zichzelf en elkaar op de schouder slaat.
In Zwitserland zijn referendums een bindende opdracht van het volk aan de regering. Kom daar bij ons eens om. Zoals altijd pakken de Zwitsers het serieus aan. Wie zich niet aan de nieuwe regels houdt gaat maximaal drie jaar in de bak.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, ASML, DSM, Imtech, Heineken, KPN, Shell en Unilever en is Long in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr Doom op Twitter.
———
Download de gratis app van Tablisto om ons maandblad op uw tablet te lezen
