Minister Opstelten, waar blijft de bronbescherming voor journalisten?
Maandagavond kreeg ik een telefoontje van de politie. Of ik op het bureau wil verschijnen om te getuigen over een zaak die ik als journalist volg. Eigenlijk bedoelt men te zeggen: of ik over een bron uit de school wil klappen.
Het gaat om het Groene Hart Ziekenhuis dat in 2012 oude medische dossiers op een publiek toegankelijke en slecht beveiligde server had staan. Wie het wachtwoord ‘groen2000’ invoerde kon bij de gegevens komen. Lees het recentelijk door het College bescherming persoonsgegevens gepresenteerde richtsnoer er maar op na: dat is niet zoals het hoort.
Bronnen verraden
Het plan is om een gesprek te hebben waarbij ik met camera’s wordt opgenomen en waarschijnlijk bakken met overheidsgeld opgaan aan een expert die iedere beweging van mij in de gaten houdt. Kennelijk is de zaak toch niet zo goed rond als men wel dacht. Maar de vraag gaat voorbij aan de kern: moet ik überhaupt iets willen verraden over bronnen?
Journalist Koen Voskuil schreef een artikel en werd gegijzeld om het niet vrijgeven van bronnen. Een actie die in 2007 door het Europese Hof voor de Rechten van de Mens is veroordeeld. Nederland had de mensenrechten geschonden. Gevolg: er zou een wetsvoorstel komen om het journalistiek verschoningsrecht te regelen.
Maar inmiddels zijn we bijna zes jaar later en is dat niet gebeurd. En hebben we een nieuwe situatie in spe. Want nu ben ik nog niet verplicht om te komen en werk dus ook niet mee. Tijd voor Minister Opstelten (Justitie) om het alsnog te regelen, want over een bron ga ik niets zeggen. De hele exercitie is dus zinloos en kost bakken met belastinggeld. Steek dat geld in betere beveiliging en geef journalisten waar ze recht op hebben om hun werk te kunnen doen.
