Wie is Lionel Messi, der Mann ohne Eigenschaften?
Gisteravond, toen ik hem weer als vanouds vlak boven het gras van Nou Camp zag fladderen, welde in mij de drang op een antwoord te formuleren op de vraag die me al jaren af en toe bezoekt: Wie is in godsnaam Lionel Messi?
Duizenden journalisten, schrijvers en fans hebben zich over die vraag al het hoofd gebroken. Argentijn, ok. Voetballer, ook. De beste voetballer aller tijden, misschien. Maar verder? De mens Lionel Messi, wie is dat? Bestaat die wel? Behalve wat suffe tekstjes in een niet-geautoriseerde biografie en wat wilde geruchten over wild uitgaan met Ronaldinho en Deco weet niemand iets van hem.
Wonderlijk toch, de man die iedereen kent en tegelijk door niemand wordt gekend.
Talloze journalisten gingen op zoek naar de roots van Lionel Messi, in de hoop het enigma wat verder te ontrafelen. Ze kwamen allemaal van een koude kermis thuis.
Sjarapova en Ali
Vaak begint de zoektocht in de alledaagse buurten van Rosario, een dertien-in-een-dozijn-stad waar Messi geboren is.
Er lopen nauwelijks mensen op de verlaten straten. In de portieken hangen posters van Rafael Nadal, Maria Sjarapova en Mohammed Ali.
Niet van Lionel Messi.
Wanneer hij bij het plaatselijke toeristenbureautje arriveert, kijken de aanwezige ambtenaren hem een beetje glazig aan als hij informeert naar Messi-gerelateerde bezienswaardigheden. Nee, die heeft Rosario eigenlijk niet.
De volgende stop is dan Bar VIP, eigendom van de familie Messi. De bar is dicht, de journalist staart ontnuchterd naar de vaalblauwe parasols en de zielloze hipheid van de zaak. En weer: nergens iets dat aan Messi doet denken. Niet eens een naam.
In de omringende kroegen zijn ze evenmin erg spraakzaam over Rosario’s beroemdste zoon. Tja, goeie voetballer hoor, maar niks gewonnen voor Argentinië en bovendien: veel te keurig, veel te weinig karakter. De mannen aan de bar begrijpen Messi eenvoudig niet, hij is niet een van hen.
Zijn jeugdtrainer vindt dat Messi zijn roots vergeten is. Een paar jaar geleden mocht hij Lionel vijf minuten ontmoeten, in VIP. Lionel zei gedurende die vijf minuten nauwelijks iets, zijn vader voerde voortdurend het woord.
Toch volharden de reporters in hun zoektocht. Hier, in deze non-descripte buitenwijk, heeft dertien jaar lang de beste voetballer aller tijden gewoond. Ergens moet hij toch zijn sporen hebben nagelaten? Het is de plek waar het grootste drama uit Messi’s op het eerste gezicht verder zo gelijkmatige leven heeft plaatsgevonden.
Doping in een koffertje
Daar, in Rosario, stopte hij met groeien. Zomaar, van de ene dag op de andere. Negen jaar was hij. Hij kreeg injecties voorgeschreven door zijn arts, dokter Schwarzstein, hormooninjecties die hij zichzelf toediende. Hebben de inwoners van Rosario vijftien jaar geleden een klein jongetje met een draagbaar koelkastje dag in dag uit naar het voetbalveld zien lopen?
Dat jongetje was Lionel Messi, in dat koelertje zat genoeg doping om een heel Tourpeloton voor voor schut te laten gaan.
Zijn club, Newell’s Old Boys, betaalde in eerste instantie mee aan de drugs voor het minuscule talentje. Maar met het toenemen van de kosten, groeide ook de onwil van het bestuur.
Toen hij dertien was, vertrokken Messi en zijn vader Jorge naar Barcelona. Daar, aan de overkant van de oceaan, was een club die de kosten voor zijn hormoonbehandeling met alle liefde op zich wilde nemen.
Vlak voor hij vertrok, liep Lionel nog even bij Dokter Schwarzstein binnen. Hij kwam gedag zeggen. De dokter heeft nog een cadeau, dat hij die dag van de jongen kreeg: een shirtje van Newell’s Old Boys, nummer 9 op de rug. Een kindertenuetje.
Een steen
Lionel Messi is een man zonder land. In Barcelona is hij een Argentijn, in Rosario een Spanjaard. Maar hij is ook een man zonder zichtbare emoties, een man zonder eigenschappen zelfs. Zijn werk is voetbal, zijn hobby is voetbal, zijn dromen zijn rond en van leer.
Wanneer hij in Rosario is, voetbalt hij in de tuin van zijn oude huis. Wanneer het regent, speelt hij voetbalgames. Niemand lijkt hem werkelijk te kennen, zelfs zijn broers, die nog zijn opgespoord, noemen hem Messi. Een zakelijke benaming, affectieloos.
Een vriendin van Messi zei ooit: ‘Wie hem probeert te leren kennen, kan net zo goed proberen bloed te winnen uit een steen.’
De beste voetballer ter wereld een steen?
Niet helemaal. Wanneer hij met het nationale team van Argentinie in Buenos Aires verblijft, rijdt hij altijd drie uur naar Rosario. Alleen om thuis te slapen. En wanneer Dokter Schwarzstein hem direct na het laatste fluitsignaal een sms stuurt, krijgt hij binnen tien minuten antwoord.
Dat beeld, van Lionel Messi, na een spetterende Barcelona – AC Milan in een dampende kleedkamer, op zijn stoel met in zijn hand zijn mobiele telefoon, seinend naar Rosario; denk aan dat beeld en weet: daar zit geen Mann ohne Eigenschaften. Daar zit een mens, vele malen normaler dan wij zouden willen dat hij is.
Bron: o.a. Wright Thompson, ‘Here & Gone’, ESPN, oktober 2012
