Leven zonder mobiele telefoon. Heerlijk!
De telefoongekte die de wereld overspoeld heeft een nieuw dieptepunt bereikt. Volgens het Koreaanse bedrijf Samsung is hun nieuwe telefoon geen gadget maar een ‘levenspartner’. Dat maakt het lot van de laatste telefoonsingles extra schrijnend. Want ze zijn er nog wel degelijk.
Hoofd communicatie van het Zuid-Koreaanse bedrijf Samsung Jong-Kyung Shin zei gisteren tijdens de lancering dat er bij de ontwikkeling nauw geluisterd is naar de wensen van de gebruikers. ‘Niemand kan nog buiten zijn smartphone. We nemen hem overal mee naar toe. Dus we hebben geprobeerd er een echte levenspartner van te maken.’
Dat is natuurlijk een marketingpraatje maar je hoeft maar om je heen te kijken om te zien dat er een kern van waarheid in zit. We appen, bellen en internetten ons de hele dag suf, al SMS-en we niet meer zoveel. Ik durf te wedden dat er mannen en vrouwen zijn die meer met hun telefoon ‘praten’ dan met hun echte partner.
Concentreren op de werkelijke waarden van het leven
Nou ja, ‘we’? Hoewel ik al meer dan twintig jaar bij dezelfde vrouw ben laat ik deze nieuwe ‘levenspartner’ even aan me voorbij gaan. En ja, dank u, het gaat me uitstekend. Ik kom de dag door zonder voortdurend door gepiep en gejengel gestoord te worden. Wie me wil spreken kan terecht bij mij thuis (de deur staat altijd open), via mijn vaste telefoon en in noodgevallen via mijn email of mijn Facebook. Een rustig en gestructureerd bestaan dat helpt om je te concentreren op de werkelijke waarden in het leven.
Ook in mijn omgeving ben ik daarmee de laatste single. Een jaar of vijf geleden was ik nog ‘getrouwd’ met een telefoon die tegenwoordig wordt aangeduid als ‘koelkast’. Een gelukkig huwelijk was het niet. We waren elkaar voortdurend kwijt en als we elkaar al zagen was de communicatie niet optimaal. In wederzijds overleg hebben we daarom besloten van elkaar afscheid te nemen. Een beslissing die veel rust heeft gebracht.
Belediging
Een topman van Google zei het onlangs al: het is niet normaal als in een gezelschap van tien mensen er acht met gebogen rug naar een schermpje staren. Niet voor de ruggen zelf, maar ook niet voor de sfeer in de groep. Ik ervaar het nog steeds als een belediging als iemand, met wie ik een een gesprek ben verwikkeld, plotseling ‘wegzapt’ om zijn smartphone te raadplegen. Maar ik zal daarmee wel de laatste zijn.
