Nu weer Killer Karaoke: Dennis Weening is een sadist
Dennis Weening weet hoe hij de boel moet verstieren. De Mol van 2008 bouwt aan een indrukwekkend oeuvre programma’s waarin pijn centraal staat. De nieuwste telg: Killer Karaoke.
We hebben met Big Brother en The Voice in de afgelopen jaren uitstekende exportproducten gehad, maar gebruikelijker is het dat buitenlandse programma’s de omgekeerde weg bewandelen. Zo is er Wipe Out, de Amerikaanse variant van het al even hilarische Takeshi’s Castle. Deelnemers uit de diepste krochten van de samenleving, allemaal met een lichte klap van de molen, die op nationale televisie een hindernisloop pogen te volbrengen waar stompende bokshandschoenen, ronddraaiende wieken en heel veel water de gladiatoren naar het leven staat. Inzet: een paar duizend schamele euro’s.
Toen het programma in 2009 in Nederland door RTL 5 werd uitgezonden kweten Dennis Weening en cabaretier Klaas van der Eerden zich uitstekend van de taak het wonderlijke schouwspel van snedig commentaar te voorzien. “Op naar de Regilio Tuur-muur!”, Weening genoot zichtbaar van zijn nieuwe roeping en besloot dat een volgende stap niet kon uitblijven. En dus kwam er in 2011 The Pain Game waar de voormalige Mol nog dichter bij de pijn kwam te zitten.
Uitgerekte bretels tegen een ontbloot bovenlijf, billen schuren met een schuurapparaat of gegeseld worden met een natte handdoek, Weening zette met The Pain Game weer een stapje verder in de devolutie van de kwaliteitstelevisie en de Middeleeuwse martelingen.
Maar het gaat Weening nog niet ver genoeg. Voor de beul van de nationale televisie was het tot op heden nog maar kinderspel. Koude rillingen, intense pijnen en het liefst dood en verderf moet er worden gezaaid op RTL 5. Het antwoord: Killer Karaoke, verscheept uit Engeland waar Sing if You Can inmiddels al weer een paar jaar op de buis is. In Amerika is het concept onder de noemer Killer Karaoke verder geperfectioneerd. Dennis Weening’s sadistische inborst kennende gaat Nederland nog wel een stapje verder.
