Dodelijk achter-de-schermen-artikel: zo aandachtsgeil is Diederik Samsom
Komende vrijdag is Diederik Samsom te gast bij College Tour, dus gaan de media massaal voorbeschouwen. Het vileinste portret van de PvdA-fractievoorzitter staat verrassend genoeg in de VARA Gids.
Peter Kee, politiek redacteur van Pauw & Witteman en auteur van uitdeschoolklapboekje Het briefje van Bleker, neemt Samson flink op de korrel. Hij begint voorzichtig: “Samson denkt, in tegenstelling tot zijn voorganger Job Cohen, grondig na over ieder geluid dat hij in de media maakt.” Daar kan hij ver in gaan. In 2007 beloofde toen-krullebol Diederik aan Kee dat hij Geert Wilders in de uitzending een fascist zou gaan noemen. Hierop kreeg hij direct een stoel in de talkshow. Toen puntje bij paaltje kwam, maakte hij daar echter ‘zijn woorden hebben wel de reuk van fascisme’ van.
Hoe verder je leest in Kee’s artikel, hoe meer Samsom overkomt als een mediageile, behaagzieke aandachtstrekker die zijn rechterarm overheeft voor een minuutje in de spotlights. “Samsom trachtte daarna (na de Wilders-uitzending, red.) wel vaker een stoel in onze uitzending te bemachtigen,” schrijft Kee. De tactiek van het PvdA-Kamerlid: altijd aanwezig zijn in de wandelgangen, liefst in ‘felgekleurde fluwelen jasjes’.
Cirkelend op zoek naar aandacht
Dodelijke anekdote: “Als er onderwerpen speelden waar hij zelf als woordvoerder over ging, was hij nog enthousiaster. Dan cirkelde hij tussen de journalisten door op zoek naar aandacht. Toen niemand hem eens aanspraak, verdween hij door de ene deur in de Tweede Kamer, ogenschijnlijk op weg naar het vragenuur, om er dertig seconden later en vijftig meter verderop door de andere deur weer te komen.” Als de verliefde bakvis die op het schoolfeest keer op keer langs de leukste jongen van de klas loopt, in de hoop ten dans gevraagd te worden. Kee concludeert: “Deze man ambieerde beslist geen bestaan als anoniem Kamerlid.”
Die ambitie werd in 2009 met de komst van voormalig Ajax-persvoorlichtster Saar van Bueren in ieder geval niet minder. De vrouw die nooit van zijn zijde wijkt, leerde drammertje Diederik zijn betweterige, driftige gedrag af. “Vanaf het moment dat ze samen bij P&W kwamen, herinner ik me de bezwerende gebaren van Van Bueren,” schrijft Kee. “Rustig, rustig. Hij moest een tempo kalmer, autoriteit uitstralen.” De strategie werkte als een dolle: de PvdA maakte grote sprongen – en Samsom werd er bijna premier mee.
