Barack Obama in Israël: speelt hij de joker?
Barack Obama is voor het eerst als president van de Verenigde Staten in Israël. Hij heeft echter niet de illusie dat dit bezoek een bijdrage zal leveren aan vrede in de regio.
De laatste keer dat Obama in Israël kwam was in 2008, tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen. De Republikeinen verweten Obama dat hij niet in zijn eerste termijn naar het Heilige Land is gegaan. Echter is het verre van gebruikelijk dat een Amerikaanse president al in zijn eerste ambtstermijn de reis naar Israël maakt. Ter vergelijking: de laatste republikeinse president, George W. Bush, bezocht Israël pas in zijn zevende jaar als president.
Sinds Obama’s bezoek in 2008 is zijn band met zijn Israëlische vakbroeder Benjamin Netanyahu niet altijd even goed geweest. De twee hebben elkaar uiteraard veelvuldig gesproken en gezien, bijvoorbeeld bij de Verenigde Naties. In 2009 zette Obama kwaad bloed met zijn opmerking dat ‘er een einde moest komen aan de bouw van Israëlische nederzettingen in bezet Palestijns gebied.’ Totdat de bouw van nieuwe nederzettingen op Palestijns grondgebied stopt weigeren de Palestijnen deel te nemen aan nieuwe vredesonderhandelingen. Een overzichtelijke surplace.
Missie
Voor het eerst gaat Barack Obama nu dus als machtigste man van de wereld op bezoek in Israël. De illusie van vrede heeft hij (voor nu) in de ijskast gezet. De meest voorname agendapunten van de ontmoeting zijn de burgeroorlog in Syrië en de situatie in Iran. Zowel Israël als de Verenigde Staten houden de situatie aldaar met enig argwaan in de gaten en zijn voorbereid om snel te handelen in geval van escalatie.
Of zou Obama stiekem en onverwacht alsnog een joker spelen en aandringen op vrede? Het zou hem sieren. Dan heeft hij die Nobelprijs voor de Vrede niet voor niets gewonnen.
Bij zijn eerste persconferentie op Israëlische bodem heeft Obama verklaard achter Israël te staan. Bekijk hieronder de bijdrage van de NOS.
—
Download de gratis app van Tablisto om ons maandblad op uw tablet te lezen
Volg HP/ De Tijd en Pieter Yspeert op Twitter
