Donderdag: Berry van Aerle bij DWDD over klassieke literatuur
Na het immense succes van Ruud Gullits eenmalige kunstcollege presenteert DWDD nu een terugkerende rubriek met een oud-international die uit zijn comfort zone stapt: wekelijks tien minuten literatuurbeschouwing van Berry van Aerle.
Berry, wat kunnen we verwachten?
‘Nou ja, ik ga wekelijks tien minuten iets vertellen over li…li…litera… over boeken.’
Hoe kwam de redactie uiteindelijk bij jou uit?
‘Ik heb zelf opgetelefoneerd.’
En wanneer dacht jij: ik moet iets over literatuur vertellen op nationale tv?
‘Gisteravond.’
Toen je oud-collega Ruud Gullit bij DWDD zat…
‘Precies. Ik ken Ruud natuurlijk van vroeger, uit de kleedkamer en op het veld en zo. En ik weet natuurlijk niet wat-ie de afgelopen twintig jaar heeft gedaan en of ie kunstgeschiedenis heeft gestudeerd of zo, maar in onze tijd had ie het alleen over vrouwen. En auto’s. En over vrouwen in auto’s. Op auto’s. Je kon hem nergens blijer mee maken dan met de combinatie vrouwen en auto’s.’
Niet met een discussie over pointilisme?
‘Nee joh, dacht je dat Ruud het toen ooit over Van Hals had? Niks hoor.’
Dus toen dacht jij?
‘Ja, toen dacht ik dus: dat kan ik ook. Dus heb ik iets gezocht waar ik totaal geen kaas van gegeten heb.’
En dat werd de literatuur.
‘Ja. Boeken.’
Je bent geen literatuurkenner.
‘Nou ja, wel een kenner in de zin van dat ik daar dus op tv allerlei dingen over kan zeggen, omdat ik nu eenmaal een levende voetballegende ben die nergens ter wereld anoniem over straat kan, maar om nou te zeggen dat ik veel lees, dat zou dan overdreven zijn.’
Hoeveel kasten staan er in huize Van Aerle?
‘Kasten met boeken? Ik hoef dat allemaal niet in huis, joh. Wat dat betreft ben ik net als Ruud: dat haalt voor mij veel van het jeugdsentiment weg.’
Werd er vroeger thuis veel gelezen?
‘Neuh. Maar als wij naar school liepen kwamen we wel iedere dag langs een bibliotheek. En op de terugweg weer. Da’s dus twee keer per dag. En dat zes jaar lang, da’s alles bij mekaar hartstikke vaak.
En dan zag ik daar al die kasten met boeken staan… Dat deed me dan wel wat. Dat deed me denken aan de tijden dat ik nog geen verantwoordelijkheden had, dat ik nog niet de wereldster ben die ik sinds mijn achttiende toch tegen wil en dank geworden ben. Wat dat betreft voel ik me soms ook wel een boek: je bent publiek bezit.’
Komende donderdag schuif je voor het eerst aan bij DWDD. Welk boek neem je mee?
‘Dat is een boek waar ik al heel vaak langs gelopen ben. Ik ken ook meerdere vrienden die dat boek wel eens hebben gezien, en dan hadden we het erover. Het is misschien niet bij iedereen bekend, maar ik ben erdoor gefa- gefasc-… Het boeit me. En het heet Het rood en het zwart van Stendhal. Gaat denk ik over AC Milaan, maar ik heb het met de redactie erover gehad en als het goed is, komen we verder aan de inhoud niet toe. Da’s afgesproken en dichtgetimmerd.’
We verheugen ons.
‘Ik ook. Ik kreeg trouwens gister nog telefoon van John de Wolf. Denkt u dat ze bij Pauw & Witteman nog een levende legende zoeken met een voorkeur voor moderne dans?’
