Spring naar de content

Yo man, die Matthäus Passion van Bach is vet dope!

Voor de vijfde keer naar een uitvoering van de Matthäus Passion geweest. Samen met zo’n duizend anderen opnieuw vervoerd geraakt door de schoonheid en dramatiek van Bachs meesterwerk. Maar me ook afgevraagd hoe lang de Passie nog volle zalen trekt.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Matt Dings

Zeker, de Matthäus Passion heeft momenteel nog geen klagen over de belangstelling. De uitvoering in het Concertgebouw was vorige week uitverkocht en voor de fameuze Passies in de Grote Kerk van Naarden zijn deze week alleen nog plaatsen op de vierde rang beschikbaar. De televisie smijt er onder meer een Tiende van Tijl, een Mattheus Masterclass en The Passion 2013 tegenaan – waarbij de laatste een soort Matthew the Musical is en niets meer met Bach van doen heeft. Diens Johannes Passion trekt trouwens ook nog altijd veel publiek.

Amper jonge mensen
Maar toen ik in die grote zaal eens goed om me heen keek, viel op dat er amper jonge mensen zaten. Sterker: ik was zowat de jongste toeschouwer en ik stam toch al uit 1952. Hoe zou dat over een jaar of twintig zijn, dacht ik. Dan leeft het gros van deze bezoekers niet meer. En de volgende leeftijdscohorten vertoonden zich nu niet, dus waarom over twintig jaar wel?

Voor sommige vormen van cultuur moet je de leeftijd krijgen, wordt wel eens gezegd. Maar of dat ook voor passie-uitvoeringen geldt, is sterk de vraag. Het is ernstige, klassieke muziek en het animo daarvoor slinkt al jaren en vooral bij de jongere generaties.

Mattheus: ook voor jongeren?

De appreciatie voor passiemuziek lijkt me het grootst onder mensen met een christelijke opvoeding, ongeacht of ze hun geloof hebben behouden. Vanuit een religieuze achtergrond word je eerder geraakt door het passieverhaal en de muzikale weergave ervan, dan wanneer het christendom helemaal buiten je staat – een paar godloochenaars uitgezonderd. Gezien de drastische ontkerkelijking in Nederland zal de markt voor de passiemuziek dan ook slinken. Omdat het grote producties met heel veel zangers en musici betreft, zullen er over twintig jaar heel wat minder authentieke Passies geprogrammeerd staan dan nu.

Hoge Cultuur
Nee hoor, ik ga niet huilen dat de Hoge Cultuur ten onder gaat omdat de jeugd niet deugt. Die jeugd heeft nog nooit gedeugd en die Hoge Cultuur krijgt genoeg verse impulsen, onder andere van jonge, vernieuwende kunstenaars. Bovendien: de omvang van een publiek zegt niets over het belang van een culturele uiting.

Het culturele leven verandert met de mensen en de tijd. We lezen geen Vondel meer, zelfs nauwelijks nog Hemingway of Thomas Mann, maar wel heel veel internetinformatie. In musea is het vaak rustig, op laagdrempelige kunstmanifestaties juist druk. Een halve eeuw geleden was er nog maar een heel klein beetje popmuziek, nu zijn de ether en internet er vol van en wemelt het ’s zomers van de popfestivals.

Maar yo man, intussen blijft die Bach toch wel vet dope.

Onderwerpen