The Passion, op z’n Vlaams

Verteller: ‘Judas Chavanel worstelt met zijn gevoel. Hij gaat Tom Boonen van Nazareth verraden, voor omgerekend een paar duizend euro. Daar gaan ze, richting streep, richting Oudenaarde, Judas en Fabian Pilatus. Het is nog niet de kruisweg, noch de Kruisberg, maar het lijkt erop. En Judas weet: hij kan het niet alleen. Luister maar.
Judas Chavanel: “Ik kan het niet alleeheen! Ik kan het niet alleen! Ik kan. Het. Niet. Allee-heen! Niet alleen, niet alleen, niet alleeheen.’
Verteller: ‘Judas Chavanel kan het niet alleen. Hij weet dat hij Tom Boonen van Nazareth moet verraden, door middel van een lekke band.’
Tom Boonen van Nazareth: “Je raaaaaaakt me kwijt. De waaaaaaaaaarheid.’
Judas Chavanel: ‘Ik denk aan wat je voelt, ik denk aan hoe je lost.’
Petrus Terpstra: ‘Heer, ik blijf altijd achter u staan.’
Tom Boonen van Nazareth: “Luister Petrus, voordat het maandag is, zul jij drie keer hebben gezegd dat je geen idee had wat er mis ging op de Kruisberg.”
Petrus Terpstra: ‘..’
Verteller Wuyts: ‘Tom Boonen van Nazareth wordt door iedereen in de steek gelaten. Daar gaat hij, op de Kruisberg. De eenzaamheid van een onbegrepen kampioen. Gelukkig hoeft hij niet helemaal meer naar de Golgotha, die is door een parkoerswijziging dit jaar niet in de route opgenomen. Het is vanaf hier twee keer links en dan woeps de betonbaan naar Ronse, en dan de Kwaremont op.’
Co-verteller: ‘En dan hoep de Kwaremont op, da’s juust.’
Verteller: ‘Wie is dat daar, op de Kruisberg, met dat kruis op zijn rug?’
Co-verteller: ‘Ik denk dat dat de Zwitserse kampioen is.’
Verteller: ‘Nee Jose, het is het kruis van Tom Boonen van Nazareth, in de vorm van een platte voortube. We schakelen even over naar Renate Verbaan op de Kruisberg op de motor.’
Renate Verbaan: ‘Ja, verteller en co-verteller, ik sta hier bij een van de dragers van een nieuwe tube. Waarom draag jij de nieuwe tube van Tom Boonen van Nazareth?’
Kruisdrager I: ‘Dat is mijnen job, mevrouw.’
Renate Verbaan: ‘Je vindt het toch wel indrukwekkend. En heftig? Je hebt er toch wel persoonlijke redenen voor?’
Kruisdrager I: ‘Nou, nee.’
Renate Verbaan: ‘Je hoort het, Verteller. Het is live-tv. Tom, gaat alles nog goed?’
Tom Boonen van Nazareth: ‘Ik reed plat vlak voor het Kruis. Dan weet je dat het moeilijk wordt. Mijn woorden zijn de waarheid! Mijn woorden zijn de waarheid!’
Verteller: ‘En zo gaat het verhaal verder. De koers wacht op niemand, zelfs niet voor Tom Boonen van Nazareth. En ook Judas moet zijn zilverlingen verdienen, hij is een eerloos mens. Zie hem praten met Fabian Pilatus…’
Co-verteller: ‘Wat doet Thomas Dekker daar in de berm?’
Verteller: ‘Niemand die het weet. Laten wij kijken naar Judas Chavanel, die worstelt met zijn gevoel.’
Co-verteller: ‘En met zijn etenszakje.’
Verteller: ‘Daar staat Tom Boonen van Nazareth nog steeds in de berm van de Kruisberg. Waarom moet dat zo lang duren met dat reservewiel?’
Co-verteller: ‘Omdat het door vijftien mensen vanuit een dorp verderop wordt gedragen, denk ik, Michel.’
Tom Boonen van Nazareth: ‘Zeg me dat het niet zo is! Zeg me dat het niet zo is!’
Co-verteller: ‘Denk niet wit, denk niet zwart.’
Judas Chavanel: ‘Voor 30 zilverlingen lever ik u de zege, heer Pilatus.’
Fabian Pilatus: ‘Voor 30 zilverlingen verraad jij je meester?’
Judas Chavanel: ‘Voor 30 zilverlingen en een Mars.’
Fabian Pilatus: ‘Pak dan maar m’n hand.’
Judas Chavanel: ‘Laat mij de weg wijzen.’
Fabian Pilatus: ‘Pak nou maar mijn hand. Stel niet te veel vragen. Je kunt niet als enige de koers dragen.’
Judas Chavanel: ‘Het is geen probleem, als je keer op keer jezelf wilt bewijzen, maar je kunt het niet alleen.’
Verteller: ‘En zo wordt Tom Boonen van Nazareth verraden. Hij mag er een kruis over maken. En weet jij wat dat betekent, Jose?’
Co-verteller: ‘Ik weet niet wat dat betekent, Michel.’
Verteller: ‘Een feestelijke kruisiging op het erepodium. Met champagne voor iedereen.’