Braziliaanse Badr Hari op een homofeestje
Daar zat hij in zijn rolstoel. Mooie zonnebril, zijn vriendin voorop toen zij vanuit Zagreb op Schiphol aankwamen na zijn comeback in de K-1 World Grand Prix. Kickbokser Badr Hari. Boef die veel te veel veren in zijn kont gestoken krijgt terug van vechtvakantie met zijn Estelle.
Hoe kan een man die mannen volledig in puin schopt met stalen benen nu een lieve schat zijn? Ik kwam in Brazilië’s Rio drie jaar geleden in een hostel terecht in de wijk Ipanema. Daar bleek een groep professionele K1-vechters te overnachtten; er was een wereldkampioenschap freefighten aan de gang.
Poeders en zweetshirtjes
Ik liep het hostel binnen terwijl die gasten in de tuin op witte tuinstoelen zaten te schreeuwen. Ik vond ze griezelig en had de pech dat ik ook nog bij hen ingedeeld was op de gemeenschappelijke dorm. De kamer was een ongelooflijke rotzooi van sporttassen, bidons, bussen met poeders en zweetshirtjes. Er lag er eentje in zijn boxershort voor pampus in zijn bed. Een mooi lichaam, dat wel.
Intiem lesje zelfverdediging
’s Avonds werd het allemaal toch nog gezellig. De boksers waren Amerikanen, Marokkanen en Brazilianen en het waren zulke lieve mannen, beschermend, bezorgd, allemaal. Ik werd omgedoopt tot hun prinsessenmeisje, als een klein zusje, en kreeg in de dagen erna ongevraagd lessen zelfverdediging op het Braziliaanse strand. Ik kon mij hen in de ring niet voorstellen, hun lichamen wel natuurlijk, maar hun zachtaardige karakters absoluut niet. Ik snapte Estelle dus wel, de knappe Badr die van haar zonder twijfel zijn koningin heeft gemaakt. In stilte, want ik wilde geen Leon de Wintertje slaan.
Leernichten
Twee van de vechters uit het hostel in Rio, zochten mij vorig jaar op in Amsterdam, waar zij kwamen vechten. De één oud-wereldkampioen met als sponsor een bekende motorclub, de ander werkte als privé-beveiliger van een belangrijk figuur in het Oostblok. Ongelooflijk lieve mannen waren het nog steeds, echte gentlemen, moslims ook. Zij wilden stappen die avond en ik had via een vriendinnetje gratis kaartjes voor een club in Amsterdam geregeld. Zij in hun loeistrakke witte Armani shirts, bijpassende witte pantalon en Versace riemen eromheen. Bleek het een leernichtenfeestje te zijn. Ik had al zo’n gevoel toen we binnen liepen maar goed, het drong veel te laat tot mij door.
Géén billen of ballen
Daar stond ik dan met die twee enorme K1-vechters tussen de uitgedoste homo’s op hoge hakken. Die meteen allemaal met hun achterwerk tegen mijn gespierde vrienden wilden aanrijden. De heren vonden het allemaal prima, al wilden ze geen billen of ballen tegen zich aan voelen. We rolden pas heel vroeg in de ochtend het Westergasterrein weer af. Later kwam eruit dat een van hen te maken had met een zeer duistere organisatie en een andere naam gebruikte. Een boef dus, maar wel een heer die ik zonder twijfel naar mijn ouders zou meenemen.
Reisjournalist Iris Hannema (1985) reist sinds 2008 schrijvend en fotograferend, in haar eentje, de wereld over. Als u wilt weten waar zij zich nu bevindt, kunt u haar volgen op Twitter.
