De natte vinger van Maurice de Hond
HP/De Tijd schreef het vorig jaar al: Maurice de Hond bedient zich van ‘hocus pocus-methodes’ en zijn peilingen zijn daardoor onbetrouwbaar. Nu ook andere media de natte vinger van de opiniepeiler discutabel noemen, reageert De Hond als door een adder gebeten.
Omdat De Hond liefst 2273 woorden nodig heeft voor zijn antwoord (laatste drie: NRC Handelsblad: walgelijk), volgt hier een korte samenvatting van zijn acht-punten-plus-conclusie:
- Hunnie zijn jaloers;
- Hunnie zijn jaloers;
- Ik neem geen geld aan van de belastingbetalers omdat zij mijn studie bekostigden;
- Ik stem niet op de club van mijn vriendje Jan Nagel;
- Ik werk vaak gratis omdat ik zo’n goeierd ben;
- Valide argumenten van tegenstanders probeer ik te ridiculiseren middels “dubbele aanhalingstekens”;
- Op de dag voor de verkiezingen stop ik steevast met het hypen van mijn vriendjes;
- O, ik pak eigenlijk wel geld van de belastingbetalers. Foutje net. Sorry.
Conclusie: ik ben een soort Robin Hood en iedereen die dat in twijfel trekt, is stom. En o ja, als ik eenmaal met dubbele aanhalingstekens begin, ben ik niet meer te stoppen en plaats ik ze lukraak:
INSTANT UPDATE – Volkskrant-columnist Hans Schnitzler duikt vandaag ook op de affaire. Hij weerlegt een reflex van De Hond (‘kritiek op mij vanuit de elite is kritiek op het gewone volk’) met een expres lekker ingewikkeld elitair betoog in vier (!) talen. Conclusie van de filosoof: “Het klootjesvolk misprijzen is misschien niet comme il faut, het klootjesvolk misleiden is evenwel een doodzonde.”
