De open deuren van Jan van Halst
Naast mijn koemelk- en stofallergie ben ik tamelijk intolerant ten opzichte van vrouwen die van voetbal houden. Dan bedoel ik niet het type hooliganvrouw, inclusief de driesterrentattoo, daar heb ik dan weer een grote sympathie voor. Maar de opgeleide vrouw die er verstand van zegt te hebben. En op voetbal reageert zoals je het van een man gewend bent. En tijdens een Champions Leaguewedstrijd haar Facebook up to date houdt met commentaar op de wedstrijd. In stoere praat. Het is misschien wel mijn grootste voetbalergernis. Dat het zoiets in bepaalde vrouwen los kan maken.
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb twee vriendinnen. Die echt heel erg veel van voetbal weten. Zoveel dat het hun dates afschrikt. Die hebben geen spierballentaal nodig. Die hebben het zoals we het bij meisjes graag horen, over de inhoud. Daar heb ik respect voor. Alle andere vrouwen moeten zich op de achtergrond houden. Die zijn oncharmant.
Wie zich om de omgekeerde reden op de achtergrond moet houden is Jan van Halst. Jan van Halst heeft weinig succes in zijn leven gehad. De oud-middenvelder scoorde in zijn hele carrière ongeveer 20 keer. In 2003 stopte hij als voetballer. En kreeg hij nieuwe tegenslagen te verwerken. Bij FC Twente, en de schimmige bedrijven VerzuimReductie en SportFive. Ik weet niet waarom het tij voor Jan opeens keerde, maar Jan van Halst heeft het toch voor elkaar gekregen om ongeveer iedere week met zijn iPad en te kleine pak in de auto stappen, en voor de NOS de voetbalcompetitie te analyseren. Onderweg haalt hij zijn Philishave nog een keer over zijn hoofd en doet hij er wat lotion op. Jan weet dat dit zijn tweede kans is. Om alle teleurstellingen uit het verleden recht te zetten. Om bij de woorden ‘betaald voetbal’ geen rillingen over het lijf te voelen. In de NOS-studio treft hij de goedlachse Jack van Gelder aan. Jack ziet dat Jan zijn best doet. Jack is aardig voor Jan.
Ruud Gullit is er ook soms. Die geeft Jan dan een aai over zijn bol. En vraagt hem hoe het met de maîtresses van Jan is. Jan heeft geen maîtresses. Daar heeft hij geen tijd voor. Jans maîtresse is zijn iPad. Jan heeft zich als enige echt goed voorbereid. Als enige in een driedubbel pak gehesen. Hij weet dat hij zich niets kan permitteren. Hij kan er zo weer uit liggen. Je ziet het aan zijn houding. Hij zit rechtop aan tafel, naast een onderuitgezakte Jan Mulder. Jan van Halst vliegt bij iedere vraag van Jack bijna uit zijn stoel omdat hij de antwoorden weet. Open deuren die de minst ingelichte vrouwen nog kunnen intrappen. Hij heeft er ook beeld bij. Sommige mensen die ik spreek zijn daarvan onder de indruk. Hoe Jan dat allemaal analyseert. Jan neemt het spel zo serieus als een scheidsrechter.
En daar gaat het mis. Mannen die voetbal zo serieus nemen als een scheidsrechter zijn oncharmant. Ik verlang verongelijktheid. Emotie. Ongelijk. Geen iPads. Geen goed voorbereid verhaal. Geen te kleine pakken. Geen nuance. Geen controle. Alles mag te verliezen zijn. Mannen die over voetbal praten spelen niet op safe. Dat moeten ze aan de vrouwen over laten.
