Spring naar de content

Mark Rutte maakt mens ondergeschikt aan economie

U en ik moeten van onze premier stoppen met somberen. We mogen niet langer zuchten onder verhalen over slechte economische tijden. Somberen
Stop met het oppotten van geld voor slechter tijden, want geld uitgeven is de enige manier waarop we met deze schier oneindige crisis kunnen breken. Een interessante analyse van onze minister-president. Door “somberen” als centraal probleem aan te wijzen verwijst Rutte concrete dingen als de drieprocentsregel, rekenmodellen en innovatieagenda’s naar de prullenbak. Economie is simpelweg emotie. Stop met tobben en vervul je plicht tot uitgeven!

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Tim Jansen

De redenering van Rutte raakt zowel aan de waarheid als aan de lachspieren. Aan de waarheid, omdat de economie inderdaad grotendeels emotiegestuurd is. Beleggers reageren immer overspannen op iedere Zuid-Europese scheet. Topmannen en ministers van financiën verworden gemakkelijk van held tot schlemiel of andersom. Ruttes redenering is ook lachwekkend, omdat de belangrijkste representant van de marktverliefde VVD moet erkennen dat de marktlogica het aflegt tegen schijnbaar irrationele emoties.

Burgerplicht?
Verzaak ik mijn burgerplicht als ik geen gehoor geef aan Ruttes oproep?  Is het een schande als ik stel dat het van een deerniswekkende geestesarmoede getuigt dat je somberheid gelijkstelt aan een terughoudend uitgavenpatroon? Wanneer ik minder geld uitgeef dan er maandelijks binnenkomt is dat niet per se omdat ik somber ben over de toekomst. Waarom zou een teruggang in consumptie altijd negatief zijn? Consuminderen (jeukwoord!) is in mijn geval geen diepgewortelde ideologische keuze.

Van shoppen in drukke winkelstraten word ik ongelukkig.  Een auto hoef ik niet zolang ik woonachtig ben in de stad. Een groot huis met bijpassende spullen staat al evenmin op mijn verlanglijstje. Nu geldt dit niet alleen voor mij. Jongeren hebben gemiddeld genomen iets minder vaak een auto dan tien jaar geleden. Wordt de behoefte aan het verzamelen van spullen sowieso niet kleiner? Het cliché wil dat we tot ons zestigste  een hoop vergaren en er dan langzaam afstand van doen. Worden we consumptietechnisch niet vroeger oud? En mocht dat zo zijn, wat dan nog?

Vrijheid
In een vrijemarkteconomie kunnen mensen er nou eenmaal voor kiezen om niets te kopen, ook als zij dat wel kunnen. Wij bepalen gezamenlijk de gemoedstoestand van de economie. Rutte wil echter dat onze gemoedstoestand zich aanpast aan de gewenste staat van de economie. De menselijke vrijheid ondergeschikt maken aan de economie, dat is pas echt somber.