The Thing: over Honkbal, Harbach en Het Leven
In The Art of Fielding, het grootse romandebuut van de schriele Amerikaan Chad Harbach, gaat het om de grote thema’s van het leven: liefde, volwassen worden, de dood. De dingen kortom waar het altijd om gaat, in grootse romans.
Maar in The Art of Fielding gaat het om nog iets meer. Het is een boek over de angst om te falen, en de angst voor de angst om te falen.
Harbachs held, de even schriele maar uiterst getalenteerde honkballer Henry Skrimshander, wordt plots bevangen door een zeldzame vorm van faalangst: hij, de jongen die de bal met zijn ogen dicht tot op de centimeter precies in de handschoen van de honkmensen kan gooien, produceert alleen nog afzwaaiers.
Hij lijdt aan de ziekte van Knoblauch.
Een verzonnen ziekte, dacht ik toen.
De ziekte van Knoblauch
Chuck Knoblauch heeft werkelijk bestaan, wat heet: hij bestaat nog steeds. Maar honkballen doet hij niet meer.
Ooit was hij een sleutelspeler van de New York Yankees, maar van de ene dag op de andere wierp hij geen bal meer goed. Knoblauch herstelde nooit en hield in 2003 op met honkbal, volkomen gedesillusioneerd.
Het moet ongeveer in datzelfde jaar zijn geweest dat de jonge baseballfanaat Harbach begon met het schrijven van zijn debuut.
Knoblauch was niet de eerste en hij zal ook zeker de laatste niet zijn die werd bevangen door wat in het honkbal inmiddels bekendstaat als The Thing. Andere namen zijn: de Steve Blass Disease en het Steve Sax Syndrome. Sax, die in 1983 door The Thing werd getroffen, kon opeens de bal met geen mogelijkheid meer naar het eerste honk gooien. Het maakte zijn beroep – tweede honkman – met een enkele klap een stuk ingewikkelder. Sax gooide in dat seizoen maar liefst dertig fouten voor iets wat voor honkballers zoiets is als wat het schrijven van een Voetnoot voor Arnon Grunberg is: het lukt niet altijd even goed, maar het lukt uiteindelijk toch altijd.
Sax genas, maar het kostte hem jaren van zijn leven. In 1989 was hij weer een van de beste spelers van de League.
The Thing
Niemand weet wat er gebeurt als The Thing zich in het hoofd van de honkballer heeft genesteld. Wat het precies is? Niemand die het weet. Het Internet staat vol met hele en halve vage toelichtingen. Een accurate is deze: “The Thing is als het plotselinge verliezen van de mogelijkheid je pols te buigen en je vingers te strekken.”
Maar hoe dat komt? Welke blokkade juist deze handeling van het ene moment op het andere onmogelijk maakt? Zelfs Chad Harbach heeft er in The Art of Fielding geen bevredigend antwoord op.
En eigenlijk is het precies dat wat van The Thing een van de grote thema’s van het leven maakt.
