Wis uw online verleden met Google Alzheimer
Hij zei het echt: ‘het ontbreken van een delete knop op internet is een belangrijk onderwerp’. Eric Schmidt, Google-baas, vindt dat sommige dingen vergeten moeten kunnen worden, ook online.
Hij deed zijn uitspraken afgelopen maandag, nadat hij eerder al gezegd schijnt te hebben dat iemand die niets te verstoppen heeft ook niets te vrezen heeft op internet. Een groot denker die Schmidt, als het om privacy gaat. Laten we zo snel mogelijk die delete knop instellen!
Maar wie gaat die knop bedienen? Schmidt stelt dat er in zijn land een gevoel voor rechtvaardigheid bestaat dat voor iedereen geldt. Blijkbaar voeren we de optie ‘delete’ in op nationaal niveau, omdat het internet immers ook niet al te grensoverschrijdend is. Ik ga ervan uit dat zo’n algemeen gevoel voor rechtvaardigheid in Nederland ook bestaat. Als de Amerikanen dat kunnen, kunnen wij dat met z’n zestien miljoenen ook best. En omdat we er toch allemaal hetzelfde over denken maakt het niet zo heel veel uit wie de delete knop indrukt.
We vergeten zanger Rinus
Nou heb ik toevallig nog wel een paar uurtjes vrij per week, dus ik wil die taak wel op me nemen. Makkelijk zal het niet zijn, maar ik heb al een paar ideetjes. Om te beginnen zal ik een foto van mezelf waarop ik nog dik ben voorgoed van het internet verwijderen. En dan nog eentje waarop ik zestien en dronken ben. Het lijkt me goed als we ook allemaal vergeten wie zanger Rinus is. En als ik dan toch bezig ben wil ik ook graag ook de hele NOS-uitzending over de troonswisseling doen vergeten. Maar dan stop ik hoor, voorlopig.
Een delete knop is censuur. Zo simpel is het. Want natuurlijk bedoelt Schmidt niet dat individuen kunnen bepalen wat wel en wat niet vergeten moet worden. Die taak zal vast op het bordje van bedrijven of overheden terecht komen, die daar waarschijnlijk beiden even slecht mee om zullen kunnen gaan. ‘Oh, die oorlog met Irak, dat was achteraf toch niet zo tof… weet je wat: we vergeten hem…’.
Google Amnesia
Om gênante online-uitglijders te voorkomen is de handige skill zelfcensuur best aan te leren. En voor wat daar door glipt geldt: de echte wereld vergeet ook niet. Nou ja, soms toch wel. Misschien moet Schmidt eens nadenken over Google Amnesia, een geheugenverliesfilter over het hele internet. Dat volkomen willekeurig gaten slaat in het online geheugen. Een e-mail van tante Loes over het aanstaande familieweekend: ineens weg. De foto waar je als dertienjarige met Johan Cruijff op staat: verdwenen. Maar ook, ik noem maar wat, alle wikileaks data over Guantanamo Bay: tegen wil en dank vergeten. Een soort Alzheimer voor het internet.
