Spring naar de content

Internationale dag van het gezin en de slapeloze nachten van Joël Voordewind

Vannacht kon ik niet slapen. Ik slaap al weken slecht. Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar het zal te maken hebben met alle vrije dagen die mijn omgeving heeft. Die moeten gevierd worden.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Olga Kortz

Mijn omgeving denkt nog steeds dat ik altijd vrij ben. Dus word ik op de vrije dagen gebeld, of erger nog: de avonden voor die vrije dagen. Dan begint het al. Er mag gedronken worden, want de dag erna is men vrij.

Ik zou kunnen weigeren. Met het oog op een deadline. Met het oog op mijn gezondheid. Met in het achterhoofd het idee dat ik genoeg heil thuis kan vinden. Zoals ik ben opgevoed. En dan denk ik aan mijn ouders. Aan het gezin waarin ik geboren ben. Waar we samen aan het ontbijt zaten. Samen lunchten. Voor het avondeten gold hetzelfde. Altijd met elkaar. Als het eens voorkwam dat er een gezinslid ontbrak, sloeg dat een groot gat aan tafel. Niemand wist hoe er op deze leegte gereageerd moest worden. Het gezin was niet compleet. Soms kwam het voor dat er mensen over de vloer kwamen. Dit was doorgaans familie. Of het waren de buren. Andere mensen zagen we niet. Ik schaamde me altijd een beetje voor mijn ouders. Dat ze geen vrienden hadden. Dat de mensen die op mijn verjaardag kwamen allemaal bloedverwanten waren. Dat ze niet het vermogen bezaten om andere contacten te leggen en te onderhouden.

Schaamte
Misschien is het toeval, maar de laatste tijd spreek ik meer mensen die hun ouders omschrijven als een stel zonder vrienden. Dat zijn personen uit grote gezinnen, maar ook enigkinderen vertellen me dit verhaal. Ik schaam me iets minder voor mijn ouders. Maar er blijven nog genoeg andere dingen over om me voor te schamen. Mijn vader die ik in Mart Smeets herken, bijvoorbeeld. De grove woorden die mijn moeder kan gebruiken in het bijzijn van mijn vriendjes. Ik zal mijn ouders verder sparen.

Slapeloze nachten
Ze hebben weinig vrienden, dus ze gaan waarschijnlijk heel oud worden. Ze leven gezond. Hun leven vertoont regelmaat. Hun zorgen beperken zich tot ongerustheid over hun kinderen. Die in grote steden door hun vrienden geleefd worden. Die aan een slaapstoornis lijden omdat het leven zonder enige regelmaat geleid wordt.

Vannacht kon ik niet slapen. Als ik niet kan slapen bestudeer ik iedere timeline. Instagram. Facebook. Twitter. Joël Voordewind tweet iets na middernacht: ‘Inmiddels is De dag vh Gezin aangebroken. Aandacht hard nodig voor stabiele relaties.’
Ik denk aan mijn ouders. Joël zou trots op ze zijn. Ik denk aan mijn vrienden. Joël zou er slapeloze nachten van krijgen.