Wie besnuffelt Joanne Kellerman van De Nederlandsche Bank?
Donderdag profileerde de voorheen zo goed als onzichtbare DNB-directeur Joanne Kellerman zich breeduit in het NRC Handelsblad.
Waar ze in de afgelopen jaren overwegend onvindbaar was in de pers toen de problematiek van de pensioenfondsen bekend werd – dat is precies de sector waarop zij geacht werd toezicht te houden – weet ze sinds Nout Wellink zich in China profileert het welwillende journaille wél te vinden.
‘DNB besnuffelt de topbankiers’
Onder de kop ‘DNB besnuffelt de topbankiers’ legt ze uit hoe ze er bij De Nederlandsche Bank sinds enige tijd een nieuw speeltje op na houden, heel intellectueel. In Nederland wordt geen bestuurder van een financiële instelling benoemd zonder dat De Nederlandsche Bank dat heeft goedgevonden. Daar is een nogal uitgebreide procedure voor – dat is althans het formele deel – die er op neerkomt dat je eigenlijk al zo goed als ongeschikt bent als je op een dag twee biertjes hebt gedronken. Het toezicht op benoemingen berust al sinds jaar en dag op het Frederiksplein en we weten allemaal wat ons dat gebracht heeft.
Omdat ze bij DNB die druk van de publieke opinie ook wel voelden hebben ze een uitbreiding van het toezicht bedacht: er wordt nu ook naar gedrag en cultuur gekeken en daarvoor hebben ze heuse gedragspsychologen aangetrokken. Bankiers wordt op nog meer manieren de maat genomen en er is ook een echt boek over verschenen: ‘Financieel toezicht in de 21e eeuw’. Nog maar net bekomen van het debacle Holland Financial Centre wordt er nu weer zonder gene geroepen dat Nederland ‘hiermee’ voorop loopt in de wereld. Ik citeer Kellerman als ze antwoord op de vraag wat DNB kan doen als de cultuur in een bedrijf veel risico’s in zich houdt. Haar antwoord:
‘Genoeg. Er is altijd wel een haakje in de wetgeving om iets te doen. En als wij met een raad van commissarissen in gesprek gaan, dan gebeurt er vervolgens echt wel wat.’
Dank je de koekoek. De Nederlandsche Bank beschikte de facto altijd al over de mogelijkheid een bankier te laten ontslaan als de kleur van zijn schoenen niet aanstaat. Voor de buitenwereld is dat dan dat ‘haakje in de wetgeving’. Maar met de inmiddels verdwenen zonnekoning Wellink maar de nog altijd zittende zonnekoningin Kellerman is het voor mij eerder de vraag of die psychologen niet één echelon hoger moeten beginnen: in de bestuurskamer van De Nederlandsche Bank-zelf.
