Spring naar de content

Diederik Samsom faalt als Kamerlid

Ruim zeven maanden is het kabinet Rutte/Asscher in functie. Na enkele jaren in de oppositiebanken kwam de Partij van de Arbeid weer op het regeringspluche terecht. De politiek leider, Diederik Samsom, is op eigen verzoek echter geen minister maar ‘gewoon’ fractievoorzitter. Hoe doet hij het? Tijd om de balans op te maken.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pieter Yspeert

Met het verkiezen van het fractievoorzitterschap boven een prestigieuze ministerspost volgt Samsom het voorbeeld van de eminente Frits Bolkestein. De voormalig politiek leider van de VVD was ten tijde van het eerste kabinet Kok ook actief als fractievoorzitter. Hij liet vanuit de Kamer een helder VVD-geluid horen en hoefde op deze post niet continu standpunten te verdedigen die niet de zijne waren.

Een aanlokkelijk vooruitzicht voor Samsom, uiteraard. Hij had het in de debatten tijdens de verkiezingscampagne juist zo goed gedaan door mét heldere formuleringen en zónder loze beloftes te komen.

Geen eigen geluid
De eerste missie – de PvdA terug aan het regeren krijgen – is zoals bekend geslaagd. Maar laat politiek leider Diederik Samsom ook een helder sociaaldemocratisch geluid horen? Tot dusver heeft Samsom zich vooral achter het kabinetsbeleid geschaard en verdedigt hij de voor zijn partij lastige keuzes die premier Mark Rutte en vicepremier Lodewijk Asscher maken.

Dit doet hij met verve. Hij doet dit zo overtuigd dat hij er eigenlijk niet meer aan toekomt duidelijk te maken hoe hij (de PvdA) zelf over zaken denkt.

Vooruit, bij de kwestie van de strafbaarstelling van illegaliteit stelde hij onomwonden dat het niet zijn voorkeur heeft, maar hij streed vervolgens wel voor het handhaven van de afspraak uit het regeerakkoord. Maar het beeld dat beklijft is toch dat Samsom zijn kiezers van een regeringsstandpunt overtuigt waar zijn partij niet voor is.

Fred Teeven
Zo gaat het continu. Heibel in de tent? Samsom is altijd paraat om het kabinetsbeleid te verdedigen en waar nodig te verduidelijken. Toen de politieke carrière van staatssecretaris Fred Teeven aan een zijden draadje hing (na de zelfdoding van de ten onrechte vastgezette Aleksandr Dolmatov) had de Partij van de Arbeid de touwtjes in handen. Dit was hét moment voor Diederik Samsom en zijn fractie om hun eigen standpunt duidelijk te maken. “Een te hard vreemdelingenbeleid? Nog driehonderd foute vinkjes? Dit kan zo niet.”

Maar nee. de PvdA steunde Teeven, die bleef zitten en beterschap beloofde. En zo is Samsom nog lang geen Frits Bolkestein. Die kwam tijdens zijn fractievoorzitterschap regelmatig in aanvaring met premier Kok. Het leidde ertoe dat de VVD in 1998 een winst van zeven zetels boekte ten opzichte van vier jaar eerder. Dat lijkt het ‘onafhankelijke’ Kamerlid Diederik Samsom op deze manier niet te lukken.

Download de gratis app van Tablisto om ons maandblad op uw tablet te lezen
Volg HP/ De Tijd en Pieter Yspeert op Twitter
Volg HP/ De Tijd op Facebook