Seizoensafsluiting in 3 verhalen: Theo Bos, Dick Advocaat en Wilfried Bony
In het vijfde, voetbalseizoensafsluitende deel van ‘Top-3’s om in de gaten te houden’ aandacht voor drie laatste verhalen voordat het seizoen 2012-2013 echt helemaal voorbij is.
1. Theo Bos
Ik heb hem slechts een keer ontmoet.
Het was in september. De zon scheen, verwarmde de Vitesse-perstent op Sportcentrum Papendal, het voetbalseizoen moest nog een beetje op stoom komen, Theo’s kersverse baas was een Georgiër wiens grote droom het altijd al was geweest om zijn zuurverdiende oliemiljoenen stuk te slaan op een Arnhemse probleemclub.
Het was drukker dan normaal op het persuurtje. Iedereen wilde een goed plekje op de kade hebben als de zilvervloot daadwerkelijk Arnhem kwam binnenvaren.
Theo Bos droeg een trainingsjas en beantwoordde geduldig de vragen over de te bepalen tactiek voor de komende wedstrijd tegen Excelsior. Drie of vier verdedigers, twee of drie spitsen, een ruit of een blok op het middenveld; dat werk.
Ik zat en luisterde met een half oor naar zijn uitvoerige antwoorden. De tactiek van Vitesse interesseerde me om eerlijk te zijn geen moer. Ik keek, naar het innemende, ja bijna zachte gezicht van de trainer. Ik had me nog niet eens aan hem voorgesteld en ik vond hem al sympathiek.
Iets meer dan twee jaar later stierf Theo Bos. Tegen zijn laatste tegenstander was geen tactiek meer opgewassen. Ik zag de in memoriams, las ze niet, keek slechts naar de foto’s die erbij stonden afgedrukt.
Foto’s van een innemend, ja bijna zacht gezicht.
2. Dick Advocaat
Boven Eindhoven komt de zon op. Het is ochtend, het is lente, wie goed luistert, hoort de vogels het aan elkaar doorvertellen. Lente! Lente!
Dick Advocaat hoort niet. Dick Advocaat zit binnen, met de gordijnen dicht. Dick Advocaat zit op de bank. Dat doet hij op zijn werk ook regelmatig, maar Dick Advocaat is het soort man dat er geen probleem mee heeft zijn werk mee naar huis te nemen.
Op de televisie, die als een wandkleed aan de muur hangt, staat een voetbalwedstrijd op het punt van beginnen. PSV-Ajax.
Een wedstrijd van gistermiddag. Voltooid verleden tijd.
De scheidsrechter blaast op zijn fluitje.
Dick Advocaat schenkt zich nog een bodempje in van het een of ander. Zo meteen zal wederom het onderspit delven. Voor de dertiende keer vannacht.
Dick Advocaat zucht en nipt aan zijn glas. Hij zal niet rusten voor hij de oorzaak gevonden heeft.
Buiten begint een nieuwe dag, een nieuwe week, een nieuwe lente.
Binnen wil iemand nog even niet aan de toekomst denken.
3. Wilfried Bony
Het grote voordeel van zijn nieuwste auto is dat hij zo fijn luidruchtig optrekt na een stoplicht. Wanneer het licht op groen springt en zijn gevreesde rechtervoet het gaspedaal zachtjes naar beneden duwt, weerkaatsen de huizen aan weerszijden van de straat het gegrom van de motor. Een leeuw in een echoput.
Wilfried Bony geniet ervan. Hij houdt van het geluid, dat klinkt naar macht, efficiëntie en snelheid. Het doet hem denken aan hemzelf, op een veld in Waalwijk of Kerkrade of hoe al die oorden ook mogen heten. Wanneer hij optrekt bij het stoplicht, voelt hij hoe hij demarreert bij Van Mosselveld of Rienstra of Moisander of Van Eijden. Ze hangen aan hem, trekken aan z’n shirt, grijpen ‘m bij z’n ballen, knopen z’n veters aan elkaar vast, ze spugen, schelden, dreigen, knijpen, krabben, bijten en smeken.
Niets helpt, en ze weten het. Hij gromt twee keer, en weg is-ie.
Wilfried Bony stuurt linksaf, naar het nieuwe trainingscomplex. Iedereen is er lyrisch over. En hij moet toegeven: lelijk is het absoluut niet. Het schijnt iets te maken te hebben met de toekomst van de club. Een toekomst die hij niet zal meemaken, een toekomst waarin hij zal worden bijgezet in een krakkemikkige eregalerij vol types als Igor Gluscevic en Bob Peeters.‘Bony, was dat niet die donkere jongen met die dijen? Die een seizoen lang de sterren van de hemel speelde en toen weer vertrok?’
Zo zal het gaan. Hij begrijpt het, hij vindt het niet erg. De dag dat hij hier de deur achter zich dichttrekt en nog een laatste keer grommend optrekt, begint de herinnering en tegelijk een nieuw heden. Tenslotte is hij niets meer dan een ordinaire handelsreiziger. Vertegenwoordiger in goals.
Zij zullen hem hier onthouden en hij zal…. Kut, hoe heet het hier ook alweer?
Nou ja, hij zal die club hier dus ook nooit vergeten.
